Γράφει ο Nickolas M.
Ημερολόγια Καλοκαιριού- Μέρος 4ο
Μπενίτσα, Κέρκυρα, 18 Ιουλίου
– Και για πες, εγώ γιατί δεν την έχω γνωρίσει αυτή; Μας την έκρυβες;
– Όχι ρε, δεν έτυχε απλά, άλλες παρέες.
– Ε ναι εσύ είσαι και κοινωνικός. Και ποιο ήταν το πρόβλημα;
– Δεν ήξερε τί ήθελε.
– Σώωωωπα τί πρωτότυπο. Τί σκατά, τους τα μαθαίνουν οι μανάδες τους από μικρές; Ή διαβάζουν όλες την ίδια εγκυκλοπαίδεια; Τις ίδιες ατάκες ξεσηκώνουν. «Δε φταις εσύ, εγώ φταίω», «δε σου αξίζω», «θέλω να μείνω μόνη να σκεφτώ», «είμαι σε περίεργη φάση». Ρε δε μας χεζ..τέσπα ας μην πω καμιά κουβέντα.
– Έχει σημασία και ο τρόπος. Αλλά πρέπει να το ’χεις και λίγο αυτό. Δε βαριέσαι, εβίβα.
– Γεια μας!
– Δε δουλεύεις σήμερα;
– Ρεπό. Καιρός ήταν, έχω στραγγίξει δυο βδομάδες τώρα, έχω να θυμηθώ τόσους Άγγλους από τον Καποδίστρια!
– Έλα εντάξει, καλύτερα μεροκάματα.
– Ναι θα’ θελες! Ας όψεται που είναι συγγενής, αλλιώς…Και τώρα τί πλάνα έχεις;
– Πλάνα αεροπλάνα.
– Κατάλαβα, θα φέρεις τη χώρα δυο γύρους μέχρι να ζαλιστεί και να πέσει!
– Αυτό!
– Ήμουν σίγουρος! Κλασική τακτική σου.
– Δηλαδή;
– Δηλαδή φεύγεις απ’ το πρόβλημα.
– Ε και τί να κάνω;
– Ξέρω ‘γω, να το λύσεις ίσως;
– Ε δε λύνονται όλα. Εδώ τί να κάνω, να την βαρέσω με ρόπαλο στο κεφάλι και να την πάρω στη σπηλιά;
– Η αλήθεια είναι ότι έχουμε εξελιχθεί από τους Νεάντερταλ, ζούμε πλέον σε σπίτια.
– Ε λοιπόν..
– Ε λοιπόν, να την κάνεις να σε ακούσει και να σε εμπιστευτεί περισσότερο. Εσύ είσαι η χαρά της ανασφάλειας.
– Οι ήξεις – αφίξεις δημιουργούν ανασφάλεια.
– Μαλακίες! Η ανασφάλεια είναι μέσα σου, δεν στη δημιουργεί κανένας. Άμα εσύ ξέρεις την αξία σου δεν σε κλονίζει κανείς!
– Κολλητέ, για καλό σε φωνάξαμε δω χάμου;
– Α εγώ είναι γνωστό ότι δε χαϊδεύω αφτιά, αδερφέ!
– Δεν πιάνεις καμιά μπύρα λέω ‘γω;
– Από δαύτες όσες θες! Τώρα μου επιτρέπεις λίγο, όμως, καθότι η Πολωνέζα εκεί κάτω με έχει γδύσει με τα μάτια της.
– Ναι το’χω καταλάβει! Άντε πήγαινε να σε γδύσει και με τα χέρια της!
– Wish me luck, bro!
– Φύγε ρε!
Μένω μόνος μου να χαζεύω την απέναντι ηπειρωτική ακτή. Κάπου εκεί είναι. Τόσο κοντά και συγχρόνως τόσο μακρυά..