Εγώ, θέλω μόνο να μπορείς!

Γράφει η Έλσα Νικολάου

Να βάλω ποτάκι; Και μιλάμε μετά. Να ξέρεις όμως..

..μισώ τις ανούσιες συζητήσεις. Θέλω να μιλήσουμε για όλα τα άλλα. Αυτά που συζητάς μόνο τη νύχτα. Τις καλύτερες συζητήσεις έχω κάνει νύχτα. Έχει περίεργη επιρροή στους ανθρώπους. Καταλυτική με κάποιον τρόπο. Γνωρίζει τη φύση του ανθρώπου και την βγάζει στην επιφάνεια, όλα όσα θέλει να βιώσει, να νιώσει, βγάζει τον πόνο. Ρίχνει τις άμυνες, οξύνει τις αισθήσεις και προκαλεί. Προκαλεί τη μνήμη, ξυπνάει θύμησες και απωθημένα, επιθυμίες και νοσταλγίες.

Εκείνες τις ώρες δε θέλω να μάθω «τί κάνεις». Θέλω αυτά που σε κρατούν ξύπνιο στις 3 το πρωί. Αυτά που έχεις μετανιώσει. Τα ψέματα που έχεις πει και αυτά που σου είπαν. Τί μπορεί να σε πληγώσει και τί τρέμεις. Την κρυφή ζωή που θες να ζήσεις μακριά από όλους. Τα όνειρα, τις ανασφάλειες και τις παράλογες φοβίες σου. Τα μαθήματα ζωής που πήρες.

Να μου πεις για τη φύση του ανθρώπου, για τη συγχώρεση, για την αγάπη και το μίσος, για τους δράκους που πάλεψες, τους δαίμονές σου και τί σου ψιθυρίζουν τα βράδια, για μάχες που έδωσες και τα τραύματα που έχεις. Για το παραμύθι με την πριγκιποπούλα και τον βάτραχο που έζησες. Τα ταραγμένα νερά που κολύμπησες. Για όλα αυτά που επέλεξες να ξεχάσεις.

Να με αφήσεις να μπω στο μυαλό σου. Αυτό θέλω! Δε θέλω το σέξι. Δε με «φτιάχνει» πλέον το σέξι. Τα όμορφα πρόσωπα βρίσκονται εύκολα, τα όμορφα μυαλά σπανίζουν. Το έξυπνο μυαλό με εντυπωσιάζει, ο χαρακτήρας. Ο χαρακτήρας που πηγάζει από μαθήματα που διδάχθηκαν με σκληρό τρόπο, με το να πέφτεις, με το να μαζεύεις τα κομμάτια σου και να σηκώνεσαι πάλι. Από την προδοσία και την απώλεια. Απλός, ειλικρινής, γνήσιος και εύθραυστος.

Δεν έχω το χρόνο και την πολυτέλεια να υποθέτω. Αυτό που ψάχνω, το απαιτώ και το θέλω έτοιμο. Κάποια στιγμή κι εσύ πρέπει να αποφασίσεις πού θέλεις να ζήσεις. Σε αυτό που φαντάζεσαι και επιθυμείς ή σε αυτό που μπορείς να αποκτήσεις. Πρέπει να υπάρξεις σαν «εγώ» όμως πριν προσπαθήσεις να αποκτήσεις το «εμείς».

Με αγαπάς και το ξέρω. Το νιώθω. Θα έπρεπε να ξέρεις όμως μέχρι τώρα ότι δεν έχει σημασία όμως πόσο αγαπάς έναν άνθρωπο αλλά πώς τον αγαπάς. Δεν είναι όλες οι αγάπες προορισμένες να επιζήσουν. Άλλο το «θέλω» και άλλο το «μπορώ».

Και εγώ θέλω να μπορείς.