Μη θαμπώνεσαι με ό, τι λάμπει γιατί δεν είναι όλα χρυσός!
Γράφει η Δέσποινα Χατζάκη.
Σε ξεγέλασαν τα μάτια ε; Νόμιζες είχες διαβάσει πίσω από το βλέμμα.
Σε πλάνεψε το χρώμα ή ο τρόπος που σε κοίταξαν;
Πίστεψες πως βρήκες τον κωδικό που θα σου άνοιγε την πόρτα της καρδιάς;
Πόσο λάθος! Πόσο έξω έπεσες! Σε θάμπωσαν τα μεγάλα λόγια ε; Μα ήταν αληθινά, θα μου πεις. Στολισμένα ψέματα ήταν. Τίποτα άλλο. Λόγια της στιγμής, της ανάγκης.
Καημένε άνθρωπε, πόσο γελάστηκες! Φίλε μου, πόσο απογοητεύτηκες! Πόσες προσδοκίες είχες και πόσα όνειρα έχτισες. Όλα στο κενό. Όλα στροφή 360 μοιρών. Τα πήρε ο άνεμος κι έμεινες να αναρωτιέσαι. Και τώρα τι; Μυαλό δεν έβαλες ακόμα;
Ξανοίχτηκες στα βαθιά χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς μια προετοιμασία στα ρηχά. Και βούλιαξες. Και έπιασες πάτο. Τουλάχιστον δεν πέθανες. Ακούς; Δεν πέθανες.
Άντε να συνέλθεις τώρα και τράβα παρακάτω. Άνοιξε τις κεραίες σου. Μην πεις ότι δε σε προειδοποίησα αν σπάσεις πάλι τα μούτρα σου. Μάθε να ξεχωρίζεις επιτέλους τα φύκια από τις κορδέλες.
Μη θαμπώνεσαι με ό, τι λάμπει γιατί δεν είναι όλα χρυσός!