Γράφει η Νατάσσα Σπύρου
Δεν μου αρκεί το μέτριο, το χαλαρό, το δήθεν. Δεν μου αρκεί μια συνομιλία στα social, ένας καφές και ένα ποτό σε ένα μπαράκι συζητώντας περί ανέμων και υδάτων, με ένα μυαλό να τρέχει σε σένα.
Δεν μου αρκεί τίποτα για να είμαι ειλικρινής που δεν είσαι εσύ. Από το να πίνουμε μαζί καφέ το πρωί έως τις συζητήσεις μας μέχρι το ξημέρωμα. Και πως θα μπορούσε άλλωστε αφού στα πάντα του μυαλού μου έχεις κάνει κατάληψη. Ολοκληρωτική και απόλυτη.
Δεν ξέρω αν προσπάθησα αληθινά να σου κάνω έξωση από το νου και την καρδιά μου ή απλά κορόιδεψα τον ίδιο μου τον εαυτό προσποιούμενη πως προσπαθώ. Δεν θέλω όμως και αυτή είναι η αλήθεια. Θέλω να μείνω για πάντα σε ότι ένιωσα, σε ότι έδωσα, και ότι πήρα από σένα. Και όλα πολύ και στο φουλ. Πως λοιπόν να σβήσω την μηχανή και να πάω με ρελαντί;
Στις ατελείωτες κουβέντες μας ειπώθηκαν τα πάντα, μέσα σε στιγμές κλείσαμε τον χρόνο και τον αφήσαμε να κυλήσει με τον δικό μας ρυθμό.. ξέρεις και ξέρω. Και αυτό μου αρκεί. Ξέρω πως τίποτα μακριά μου δεν σε γεμίζει, ξέρεις πως κανείς δεν θα μπορέσει να σε αντικαταστήσει. Τι να τα κάνω τα μπαλώματα ψυχή μου; Που να τα βάλω; Και πόσο να κρατήσουν;
Μια ζωή μπαλωμένη δεν μου ταιριάζει. Γιατί έτσι νιώθω ότι δεν είσαι εσύ. Σαν κάτι ξένο, προσωρινό, σαν να φοράω ένα παλτό που με στενεύει και μια φωνή μέσα μου ουρλιάζει να το βγάλω, να το πετάξω μακριά.
Δεν αντέχω τους συμβιβασμούς αγάπη μου και το γνωρίζεις καλά. Η όλα ή τίποτα, και ότι δεν είσαι εσύ, είναι ένα τίποτα. Μια βόλτα στη θάλασσα, χέρια πλεγμένα, βλέμματα καθαρά γεμάτα αγάπη. Δεν μου αρκούν τα ημίμετρα και τα τόσο όσο. Θα είσαι πάντα η αγαπημένη μου κουβέρτα που θα με σκεπάζει τις κρύες νύχτες του χειμώνα και ο ήλιος που θα ζεσταίνει το κορμί μου τα καλοκαίρια. Θα είμαι τα πάντα σου, η ίδια σου η ψυχή.
Δεν μου αρκεί τίποτα που δεν είσαι εσύ. Που δεν έχει την μορφή σου, τη φωνή σου, τη γλυκιά σου αύρα να με κυκλώνει. Μην μπερδεύεσαι. Είμαι εδώ! Πιο δυνατή από ποτέ. Δεν έφυγα, και ούτε θα φύγω, αφού τίποτα δεν μου αρκεί παρά μόνο να ζω πλάι σου. Να φωτίζω τον δρόμο μας και να βάζω φωτιά στα εμπόδια μας.
Δεν θέλω λοιπόν και αυτή είναι η αλήθεια. Όταν όλα σου φαίνονται μισά και αδιάφορα δεν έχεις παρά μόνο μια επιλογή. Και η επιλογή μου είσαι εσύ! ΚΑΙ ΜΟΝΟ.