Γράφει η Ιωάννα Ντρε
Όλες οι επιλογές που κάνουμε στη ζωή είναι ένα ρίσκο. Ρίσκο ήταν και αυτό που πήρα μαζί σου. Είπες πολλά. Αφέθηκα στα λόγια σου. Δε θα πρεπε, το ξέρω. Περίμενα όλα όσα μου έλεγες να τα δω στη πράξη. Είχα ανάγκη να τα δω και λαχταρούσα να τα ζήσω μαζί σου. Ένα προς ένα.
Η αναμονή όλο και μεγάλωνε.
Ήμασταν μια ανάσα κοντά όμως ήμασταν μίλια μακριά. Κανένα σημείο αναφοράς και επικοινωνίας. Τσάμπα τα τόσα λόγια. Τσάμπα η τόση προσμονή.
Τσάμπα η καρδιά μου άρχισε να επενδύει σε μας. Δεν έκανες τίποτα από όσα μου έλεγες. Μόνο έλεγες. Έμεινες στα λόγια που κι αυτά με το πέρασμα του χρόνου ξεθώριασαν. Έχαναν το νόημα τους και την αξία τους. Εξαιτίας σου.
Δε θα πρεπε να τη χάνουν έτσι απλά. Δε θα πρεπε να έλεγες όσα δε μπόρεσες ή δεν ήθελες να κάνεις.
Δε θα πρεπε.
Χτίσαμε ετοιμόρροπα θεμέλια από την αρχή. Φταις εσύ που τα λεγες. Φταίω εγώ που σε πίστευα.
Αλλά είπαμε όλα ρίσκο είναι. Μια ρουλέτα που άπαξ και ποντάρεις να τη γυρίσεις δε ξέρεις που μπορεί να σταματήσει.
Για σένα τα παιξα όλα για όλα. Πόνταρα πολλές φορές και πήγαινα κόντρα στη μοίρα αλλά αυτή επέμενε να με κερδίζει.
Και όταν πια δεν έχεις τίποτα άλλο για να ποντάρεις, το παιχνίδι τελειώνει εκεί.
Κατέστρεψες τα πάντα. Τα τίναξες όλα στον αέρα και βγήκαμε χαμένοι και οι δύο. Εγώ ήμουν εκεί για σένα. Έχασες εμένα. Εσύ δεν ήσουν εκεί για μένα και στη προσπάθειά μου να κρατήσω ζωντανό κάτι που αργοπέθαινε από την αρχή έχασα κι εγώ εμένα.