Γράφει η Κατερίνα Μίσσια
Ξέρεις πως είναι να είσαι ερωτευμένη με ένα όνειρο;
Να αυτό ακριβώς νιώθω μαζί σου.
Έχω αυτά τα συμπτώματα της έφηβης.
Δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια.
Δεν μπορώ να κοιμηθώ γιατί έρχεται η μορφή σου στα μάτια μου, όταν τα κλείνω.
Εικόνες φευγαλέες απο τις στιγμές που σε βλέπω.
Κι αρχίζει η καρδιά μου να χτυπάει σα να ακούω τιτίβισμα των χελιδονιών την Άνοιξη.
Το στομάχι μου γεμίζει πεταλούδες, που τα χρώματα τους σκορπάνε σε όλο μου το κορμί.
Νιώθω πως με φιλάς και ο Λίβας καίει το κορμί μου.
Τρέμω.
Πως να κοιμηθεί το μυαλό;
Πως να ησυχάσει η ψυχή;
Πως να τιθασεύσει το σώμα όλα αυτά;
Το μυαλό μου φτιάχνει εικόνες.
Και οι εικόνες γίνονται μια πραγματικότητα που μόνο εγώ τη ζω.
Που να ξέρες όλα αυτά που νιώθω;
Πως να στα εξηγήσω χωρίς να σου μιλώ;
Πως να σου δείξω την αντάρα της ψυχής μου;
Κι αν κάποτε καταφέρω να στα πω;
Κι αν όχι σε σένα σε ποιον να τα πω και να μην γελάσει;
Πώς να μην με χλευάσει;
Τι να σου πω; Τι να του πω;
Πως όλα αυτά είναι της φαντασίας μου;
Πως είμαι ερωτευμένη με ένα όνειρο;
Όχι, όχι ποτέ και κανείς δεν θα μάθει.
Ούτε εσύ, ούτε κανείς!
Καταφέρνω τις μέρες να το κρύβω καλά ακόμα κι απο τον ίδιο τον εαυτό μου.
Τις νύχτες όμως;
Θεριό γίνονται όλα αυτά και με κατασπαράζουν.
Παλεύω μαζί του χρόνια.
Τη μέρα το ημερεύω μα τις νύχτες το όνειρο νικά.
Με νικάει…
Με νίκησε.