Τόσο απλά, μου λείπεις!
Γράφει η Σοφία Δημητριάδου
Είναι κάτι τόσο απλό «μου λείπεις», δυο λέξεις μόνο, αλλά με τόσο μεγάλη βαρύτητα. Δεν το ακούω συχνά. Δεν το λέω συχνά. Το νοιώθω πολύ περισσότερες φορές από ότι το εκφράζω . Τις περισσότερες φορές δεν το λέω γιατί γνωρίζω ότι δεν θα αλλάξει κάτι. Είναι κάπως πεσιμιστική αυτή η σκέψη αλλά είναι το πραγματικό συναίσθημα που αισθάνομαι. Συνεχίζω όμως να σε νοσταλγώ και να σε θέλω δίπλα μου.
Παρασύρομαι και εγώ στην αναζήτηση της απόλαυσης και της ευδαιμονίας και στην προσπάθεια κατόρθωσης αυτών των στόχων, παρακάμπτω τις ενοχλήσεις που μπορεί να αισθάνομαι, μέχρι το «μου λείπεις» να γίνει τόσο ισχυρό που θα με πονάει.
Ποτέ δεν μου έλλειψες γιατί σε χρειαζόμουν. Ποτέ δεν σε χρειαζόμουν γιατί βαριόμουνα. Ποτέ δεν βαριόμουνα , αφού ήσουν δίπλα μου.
Το πιο απλό και αληθινό είναι ότι μαζί σου βλέπω την ζωή από ένα διαφορετικό πρίσμα, το οποίο έχω λατρέψει. Μου λείπεις γιατί μαζί σου και η πιο απλή θέα αποκτά μεγαλύτερη λάμψη.
Με δημιουργείς. Με αφήνεις να στηριχτώ πάνω σου και για κάποιες στιγμές να είμαι αδύναμη, να ξεκουραστώ για να μπορέσω να είμαι ξανά δυνατή και κύριος του εαυτού μου καθώς μου μαθαίνεις ότι: το να ζητάς μερικές φορές βοήθεια είναι δύναμη και όχι αδυναμία.
Με προστατεύεις, χωρίς να με εγκλωβίζεις σε σωστά και λάθη, ξέρεις ότι ποτέ δεν ήμουν ούτε θα είμαι απόλυτα σωστή. Στην τελική ας είμαι λάθος.
Ας μάθω από τα λάθη μου. Εσύ θα χαμογελάσεις για εμένα τις στιγμές που το πρόσωπό μου δεν θα μπορεί. Με αφήνεις να ανακαλύψω τον κόσμο ακόμα και μέρη που ίσως δεν εγκρίνεις, γνωρίζοντας το παρελθόν και αγνοώντας τι πρόκειται να φέρει το μέλλον. Μία τόσο όμορφη καρδιά που ο κάθε χτύπος της δίνει άλλη διάσταση στην ζωή.
Σε θέλω δίπλα μου σε όλες τις εκφάνσεις της. Χαρούμενες ή και όχι, στιγμές δίπλα σου, που δίνουν άλλο νόημα στην ζωή μου. Μου λείπεις για όλα εκείνα τα «μικρά πράγματα» που λατρεύω πάνω σου, για όλα εκείνα που μου έδωσες πριν αντιληφθώ ότι τα χρειάζομαι.
Σου γράφω τις σκέψεις μου τις στιγμές που μου λείπεις, τις στιγμές που θα σε ήθελα κοντά μου αλλά δεν στο είπα ποτέ, τις στιγμές που τρέμω με κάθε σου σκέψη, τις στιγμές που κυριεύομαι από συγκινήσεις. Με κάποιον μαγικό τρόπο θα ήθελα να με ένοιωθες.
Ξαφνικά να εμφανιζόσουν δίπλα μου με κάποιον αστρονομικό τρόπο και να μου έλεγες: «Και εμένα μου έλλειψες».
Έστω για λίγο…γιατί μου λείπεις.