Χάδια απαλά, φιλιά ζεστά, προδοσία μασκαρεμένη σε… έρωτα!
Γράφει η Φλώρα Σπανού.
Κάποιες αγάπες σε πάνε στα ουράνια και κάποιες άλλες αγάπες σε προσγειώνουν απότομα στη γη.
Κάποιες αγάπες γεννήθηκαν για να χαρίζουν ευτυχία και κάποιες άλλες αγάπες γεννήθηκαν για να σπέρνουν την καταστροφή.
Κάποιες αγάπες μοιάζουν με ακατέργαστα διαμάντια και κάποιες άλλες αγάπες με κάρβουνο που σου μαυρίζει την ψυχή.
Κάποιες αγάπες μπορεί να βρέθηκαν τώρα μα είναι σαν να γνωρίζονται μια ολάκερη ζωή.
Κάποιες αγάπες γεννήθηκαν για να είναι αντίθετες με τα όνειρα κάποιων, μα εκείνες έχοντας η μία την άλλη αδιαφορούν και στρέφουν το βλέμμα τους αλλού.
Κάποιες αγάπες είναι ίδιες με την άνοιξη, όμορφες σαν ανθισμένες αμυγδαλιές, ξυπνούν όμορφα συναισθήματα, σε κάνουν να ονειρεύεσαι ξανά και σε ωθούν να ξεκινήσεις τη ζωή σου, αναγράφοντας την πορεία της, από την αρχή.
Κάποιες αγάπες τις βλέπεις και τις θαυμάζεις. Τις βλέπεις και τις ζηλεύεις. Είναι τόσο δυνατές που στα δύσκολα δεν αποξενώνονται αλλά αντίθετα γίνονται μια γροθιά!
Κάποιες αγάπες είναι τόσο ταιριαστές που μοιάζουν με δυο δίδυμες ψυχές, γιατί είναι τόσο αληθινές!
Υπάρχουν, όμως, κι εκείνες οι αγάπες, οι ψεύτικες και οι αληθοφανείς εκείνες που θέλουν μόνο να παίρνουν και ποτέ δεν τις ένοιαξε να δώσουν.
Εκείνες οι αγάπες που βαδίζουν με γνώμονα τη λογική και όχι την καρδιά. Εκείνες που δεν ξέρουν να αγαπούν αληθινά.
Είναι εκείνες οι αγάπες που τους αρέσει να βαδίζουν στο σκοτάδι και το φως το αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι. Είναι εκείνες οι αγάπες που τις τρώει ο εγωισμός, η ζήλια και η μιζέρια.
Είναι εκείνες οι αγάπες που για να μην είναι μόνες προτιμούν να μένουν μαζί έχοντας την ψευδαίσθηση πως είναι ευτυχισμένες. Είναι αυτές οι αγάπες που όταν τις ανταμώνεις μόνο λύπη σου προκαλούν.
Είναι και εκείνες οι αγάπες που δεν δέχονται να ρισκάρουν. Εκείνες οι αγάπες που επιλέγουν τη μοναξιά από το να τολμήσουν να κάνουν το πρώτο βήμα και βασανίζονται άδικα στον κόσμο της μοναξιάς αφού ποτέ δεν έδωσαν την ευκαιρία εκείνη που θα τις έκανε να λάμψουν από χαρά.
Για αυτό σου λέω, τι να τις κάνεις τις ανόητες αγάπες;
Τι να τα κάνεις τα ανόητα φιλιά;
Ψάξε μονάχα για την ουσία
Για εκείνη την αγάπη που σου θα μιλήσει με την καρδιά
Τα λόγια τα απλά τα ξεχασμένα
Τα βλέμματα τα μελαγχολικά
Εκείνα είναι τα αληθινά διαμάντια
Εκείνα που μιλούν απευθείας με την καρδιά
Μην τις φοβάσαι τις αληθινές αγάπες
Δώσε τους την ευκαιρία που ζητούν
Με ένα άγγιγμα τους θα καταλάβεις
Πως γεννήθηκαν για να σε αγαπούν.
Κι αν κάποια φορά ανεπανόρθωτα πληγώθηκες βαθιά,
εκείνες θα ρίξουν το δάκρυ τους και θα γιατρευτείς ξανά
Θα ‘ναι για σένα η αγάπη τους το φάρμακο της ψυχής
Γιατί αυτή η αγάπη θα σε τραβήξει από τη μοναξιά και παιδί θα νοιώσεις πως γίνεσαι ξανά
Χάδια απαλά, φιλιά ζεστά, βλέμματα όμορφα, χαμόγελα αληθινά
Για αυτά τα μικρά και ασήμαντα αξίζει να ρισκάρεις, αξίζει να παλέψεις, αξίζει να αγαπήσεις ξανά, ίσως και για πρώτη σου φορά
Απίστευτα βαθιά και αληθινά…
Κάποια πράγματα φαντάζουν δύσκολα και ακατόρθωτα, όμως, πως μπορείς να είσαι σίγουρος για κάτι που δεν μπήκες καν στον κόπο να το δοκιμάσεις;
LoveLetters