Γράφει η Λίνα Παυλοπούλου
Έλα και μπες μες στη ζωή μου σα να ήσουν από πάντα.
Έλα και μάθε με χωρίς να προσδοκάς τίποτα, χωρίς να φοβάσαι το άγνωστο.
Όποιος φοβάται το άγνωστο, χάνει το καινούργιο!
Έλα και πάρε με απ’ το χέρι να μάθουμε μαζί όσα οι άλλοι αγνοούν.
Μια ζωή είναι πεζή για να τη ζήσεις αν δε μάθεις να αγαπάς.
Έλα και στάσου πλάι μου και κοίτα με σα να με βλέπεις κάθε φορά για πρώτη φορά.
Έλα και γίνε όλα αυτά που ονειρεύτηκες.
Έλα και άνοιξε με τη ματιά σου έναν ολόκληρο καινούργιο κόσμο.
Έλα και ράγισε τον κόσμο μου, να μπει απ’ τη ρωγμή τη δικιά σου κι άλλο φως να φωτίσει το σκοτάδι.
Μόνο να θυμάσαι πως εδώ δε χωράνε οι φυλακές του νου.
Σαν θα ζητήσεις να ραγίσει κάποιος τον κόσμο σου, έτοιμος να’ σαι για να ζήσεις!
Όχι, να το ζήσεις, μα να ζήσεις!