Τους ανθρώπους που φεύγουν, πρέπει να τους ξεπλένεις από πάνω σου..

Γράφει η Περσεφόνη Χρυσαφίδου

Για να ξεχάσεις τους ανθρώπους που έφυγαν από τη ζωή σου, χρειάζεται χρόνος. Είναι συχνά μια χρονοβόρα διαδικασία, αφού πρέπει να ξε-μάθεις όσα είχες συνηθίσει μέχρι σήμερα κοντά τους. Όταν αγαπάς κάποιον βαθιά, αληθινά και ανιδιοτελώς, τον κρατάς μέσα στην ρίζα της καρδιάς σου και όταν έρχεται η στιγμή να τον βγάλεις από μέσα σου, κόβεις κάθε τόσο κι ένα κομμάτι από εσένα.

Τους ανθρώπους που φεύγουν, πρέπει να τους ξεπλένεις από πάνω σου. Με ηρεμία και την βεβαιότητα ότι κάνεις το σωστό, χρειάζεται να τρίψεις και να ξεβγάλεις κάθε δική τους ανάμνηση και να την αφήσεις να χαθεί σαν ένα παλιό κομμάτι από το δέρμα σου. Πρέπει να εξαφανίσεις κάθε μυρωδιά, που σου θυμίζει ευχάριστες στιγμές και να προσπαθήσεις να μην αφήσεις κανένα ίχνος τους πίσω. Πρέπει να αρχίσεις να συνηθίζεις, ότι τους άφησες να φύγουν με τόσα πολλά κομμάτια από εσένα και να συγχωρήσεις τον εαυτό σου για το ότι σε αγάπησες τόσο λίγο και για όλα εκείνα που άφησες στην άκρη, προσπαθώντας να σώσεις κάποιον που δεν ήθελε να σωθεί.

Και όταν φεύγουν; Τι μένει τότε; Εσύ, που προσπαθείς να χτίσεις τον εαυτό σου από την αρχή, παίρνοντας ό,τι έχει απομείνει μέσα σου και δουλεύοντας με αυτό μέχρι να ξαναγεννηθείς από αυτό. Βλέπεις, έφτασε η στιγμή που πρέπει να σε προσέξεις ξανά. Πρέπει να επικεντρωθείς σε όσα αναστατώνουν και εξιτάρουν το μυαλό σου. Πρέπει να ξανασυναντήσεις όλα εκείνα που σε κάνουν όχι μόνο να χαμογελάς, αλλά να ξεκαρδίζεσαι στα γέλια. Να είσαι για τον εαυτό σου όλα όσα δεν μπόρεσε κανείς να είναι.

Να ξυπνάς και να βρίσκεις στον καθρέφτη λόγο και σκοπό για να συνεχίζεις. Να σου μαγειρεύεις το αγαπημένο σου φαγητό και να ακούς λίγο περισσότερο τις σκέψεις σου. Να σε φροντίζεις και να μην παραμελείς τίποτα από εκείνα, που έχουν να κάνουν με την καρδιά σου. Γιατί η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει τίποτα που θα μπορούσε να κάνει κάποιος για εσένα, το οποίο δεν μπορούσες να κάνεις μόνη σου. Το μόνο που χρειαζόσουν ήταν να νιώσεις λιγότερο μόνη και πως κάποιος νοιαζόταν για εσένα λίγο περισσότερο από εσένα την ίδια. Είσαι ο μόνος άνθρωπος από τον οποίο δεν κινδυνεύεις να νιώσεις την εγκατάλειψη, γι᾽αυτό και χρειάζεται να σε προσέχεις και να σε αγαπάς.

Αυτή, λοιπόν, να είναι η ψήφος στον εαυτό σου. Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν, αλλά εσύ ορκίσου ότι θα είσαι πάντα εκεί για εσένα. Θα φέρεσαι στον εαυτό σου με μεγαλύτερη ευγένεια και δε θα ξοδέψεις ξανά τον χρόνο σου επικεντρώνοντας την προσοχή σου σε όλα εκείνα που οι άλλοι περιμένουν από εσένα. Ξόδεψες τόσο πολύ χρόνο, για να είσαι αυτό ακριβώς που εκείνοι επιθυμούσαν, μα να που ήρθε η στιγμή να δώσεις την άδεια στον εαυτό σου να είσαι χαρούμενη και να ονειρεύεσαι δυνατά.

Να, κοίτα, είναι η ώρα να καταλάβεις πόσες ευκαιρίες αποσιώπησες μπροστά στην παρουσία τους. Το συνειδητοποίησες και τρόμαξες. Τι λες, το πάμε από την αρχή;