Γράφει η Αργυρώ Αμπατζίδου.
Αγαπώ πολύ τα παραμύθια. Από μικρή τα αγαπούσα. Πολύ εύκολα μπορώ να ανοίξω ένα παιδικό βιβλίο και να το διαβάσω, ακόμα και τώρα στα 42 μου.
Μπορώ να κλάψω άνετα, να ανατριχιάσω με την καλή μου Σταχτοπούτα, να λυπηθώ με τη Χιονάτη και να δακρύσω με την αγαπημένη μου Τζέιν Έυρ.
Κι όπως φαίνεται τα παραμύθια και οι ιστορίες που από τότε αγαπώ, μιλούν για βασιλόπουλα και πριγκίπισσες, για αγάπες και έρωτες δυνατούς και μεγάλους, για ήρωες με καλοσύνη που αγαπούν όσο δεν πάει. Παραμύθια είναι εξάλλου, αλλά όχι μόνο για εμένα..
Πάντα όμως κλαίω και στις αισθηματικές ταινίες στο “Τhe End” τους και “πεθαίνω” με ένα ρομαντικό φιλί. Πάντα αποζητώ ένα αίσιο τέλος που οι πρωταγωνιστές θα κλείσουν την ιστορία με μια ξεχωριστή πρόταση έρωτα και παντοτινής αγάπης! Πείτε με κοινότοπη, δεν με νοιάζει καθόλου. Πείτε με αφόρητα ρομαντική που μου αρέσουν το 2017 οι έρωτες των ασπρόμαυρων ταινιών εποχής, επίσης δεν με νοιάζει.
Έχω περάσει πολλά και δύσκολα -όπως όλοι εξάλλου- και πιστέψτε με θα περάσω τόσα κι άλλα τόσα. Έτσι είναι η ζωή! Το ίδιο θα πω για τα όμορφα και που κι αυτά στη συνέχεια θα είναι τόσα κι άλλα τόσα. Πάντα όμως -και μην ρωτήσετε γιατί- θα περιμένω εκείνον τον μοναδικό “πρίγκηπα” πάνω στο άσπρο άλογο (σας θυμίζει κάτι αυτό;).
Και θα μου πει κάποιος: “μα καλά δεν ντρέπεσαι;”
Όχι, θα απαντήσω, γιατί να ντραπώ;
Περιμένω λοιπόν εκείνον τον άντρα που θα παραμερίσει τα πάντα για να με κάνει ευτυχισμένη. Εκείνον τον δυνατό, τόσο στο σώμα όσο και στην ψυχή, που θα με αγαπήσει γι’ αυτό ακριβώς που είμαι. Που θα με θαυμάσει για ό,τι κι αν έχω καταφέρει. Εκείνον τον ένα που θα “πολεμήσει” για να κερδίσει την καρδιά, το μυαλό και το σώμα μου.
Τον κούκλο στα δικά μου μάτια, που θα είμαι γι’αυτόν η ομορφότερη γυναίκα του κόσμου! Εκείνον που θα θέλω να βλέπω μέχρι τα βαθιά γεράματά του -ουτοπικό; δεν πειράζει- κι αυτός εμένα. Τον έξυπνο που οι υπολογισμοί του δεν θα έχουν πέσει καθόλου έξω για το άτομό μου. Αυτόν λοιπόν περιμένω!
Ναι, ακόμα νιώθω εκείνο το κοριτσάκι των 18 ετών.
Ναι, ακόμα περιμένω ξανά τον φτερωτό Θεό να μου πετάξει τα βέλη του και να ερωτευτώ με όλη τη δύναμη της ψυχής μου εκείνον, λοιπόν, τον ένα και μοναδικό!
Το σύμπαν ακούει, καταγράφει και φέρνει. Μην το ξεχνάει κανείς αυτό. Και πραγματικά μόνο όταν βρούμε τον εαυτό μας, όταν παραδεχτούμε ακριβώς ποιοι είμαστε και τι θέλουμε, σίγουρα το οτιδήποτε μπορεί να συμβεί.
Ακούτε κορίτσια, Χιονάτες, Σταχτοπούτες και αγαπημένες μου Τζέιν Έυρ;
Ρομαντικές και μη… Εσείς που περιμένετε το βασιλόπουλό σας, τον πρίγκιπά σας, μην πτοείστε! Κάπου εκεί έξω βρίσκεται! Κάπου σ’αυτόν τον τεράστιο κόσμο υπάρχει ο ένας για την καθεμιά μας.
Μπορεί να αργήσει, μπορεί τα χρόνια να περάσουν, μπορεί να γεράσουμε, η καρδιά μας όμως θα παραμένει πάντα νέα και θα συνεχίζει να “διαβάζει” ακόμα και στα 70 με τα δικά της μάτια, τα ίδια παραμύθια για τους πρίγκιπες με την καθαρή ψυχή και την τεράστια καρδιά.
