Γράφει η Φλώρα Σπανού
«Σ’ αγαπώ», του ψιθύρισε στο αυτί κι εκείνος γλυκά της χαμογέλασε και έσκυψε και της χάρισε ένα απαλό φιλί στα χείλη.
«Σ’ αγαπώ», του είπε κι εκείνος την κοίταξε για μια τελευταία φορά, παγερά, προτού κλείσει την πόρτα πίσω του.
Μία τόση δα μικρή φράση μπορεί να προκαλέσει τόση χαρά αλλά και τόσο πόνο. Τόση ζεστασιά αλλά και τόση παγωνιά. Εξαρτάται το πώς την βιώνει ο καθένας από εμάς ξεχωριστά.
Η αλήθεια είναι ότι όλοι μας επιθυμούμε να ακούσουμε κάποτε από τα χείλη εκείνου που αγαπάμε, πως μας αγαπά κι εκείνος. Όμως, τι γίνεται στην περίπτωση που αυτό το πολυπόθητο «σ’ αγαπώ» αρχίζει να χάνει τη λάμψη του και να ξεθωριάζει;
Τι γίνεται όταν το «σ’ αγαπώ» γίνεται φορτικό και κουράζει;
Γιατί, ναι, όσο και αν δεν το πιστεύουνε μερικοί, έρχεται η στιγμή που το «σ’ αγαπώ» κουράζει. Κουράζει και γίνεται πολλές φορές η αιτία που αντί να ενώνει τους ανθρώπους τους χωρίζει.
Εκείνες τις φορές που έπειτα από επανειλημμένους καβγάδες λόγω ζήλειας ακούς κι εκείνη τη φράση που σε αποτελειώνει. Και θέτεις το ερώτημα στον άλλον «Μα πως είναι δυνατόν να μου κάνεις συνεχώς σκηνές ζήλειας και να μου λες πως το κάνεις επειδή με αγαπάς;»
«Πώς γίνεται να λες ότι με αγαπάς και ταυτόχρονα να μου κάνεις κακό;»
Αλήθεια, πώς είναι δυνατόν να κάνεις κακό στον άλλον είτε ψυχολογικό είτε σωματικό και ταυτόχρονα να του λες πως τον αγαπάς;
Πώς μπορείς να λες ότι αγαπάς κάποιον ενώ ταυτόχρονα προσπαθείς να τον καταστρέψεις;
Πως μπορείς να καταπιέζεις κάποιον και να του λες πως όλα αυτά τα κάνεις επειδή τον αγαπάς;
Πώς μπορείς να λες πως αγαπάς αλλά στην ουσία να αγαπάς μονάχα τον εαυτό σου;
Μα δεν καταλαβαίνεις ότι στην ουσία αυτό που πετυχαίνεις τελικά είναι αντί να φέρνεις τον άλλον κοντά σου τον απομακρύνεις ολοένα και περισσότερο;
Γιατί όντως η αγάπη γίνεται φορτική κάποιες φορές.
Γιατί αυτά του είδους τα «σ’ αγαπώ» κουράζουν, πονούν, γίνονται μαχαίρια που στο τέλος τρυπάνε την καρδιά και την ματώνουν.
Για αυτό μην ξεστομίζεις «σ’ αγαπώ» που δεν μπορείς να υποστηρίξεις.
Μην ξεστομίζεις «σ’ αγαπώ» που απλά λέγονται για να ειπωθούν.
Μην ξεστομίζεις «σ’ αγαπώ» που γίνονται θάλασσα και πνίγουν τον άλλον.
Να ξεστομίζεις τα «σ’ αγαπώ» όταν πραγματικά τα εννοείς κι όταν αυθόρμητα βγαίνουν βαθιά μέσα από την καρδιά σου.
Μην αφήνεις αυτή την μαγική φράση που κρύβει τόση δύναμη να κατατρώει την ψυχή σου.
Άφηνε την να βγαίνει αβίαστα όποτε η καρδιά σου το επιθυμεί και μην την κάνεις μία συνηθισμένη φράση όπως τόσες άλλες. Άφησε την να πάρει τον χρόνο της, να δυναμώσει, να βγάλει καρπούς, και ελεύθερη να βγει από τα χείλια σου για να κάνει ευτυχισμένο εκείνον που πραγματικά αγαπάς.
Αφέσου στη μαγεία της. Ταξίδεψε μαζί της. Περιπλανήσου. Μα ποτέ μην προσπαθήσεις να κάνεις δέσμιο της αγάπης σου κάποιον γιατί εκείνος θα κουραστεί και στο τέλος θα φύγει.
Γιατί τα αληθινά «σ’ αγαπώ» θέλουν ελεύθερα να φτερουγίζουν και να μην είναι φυλακισμένα.
Γιατί τα «σ’ αγαπώ» αποκτούν αξία όταν κάνουν κάποιον να δακρύζει από χαρά κι όχι από θλίψη.