Γράφει η Άντζελα Καμπέρου
Ο δολοφόνος γυρίζει πάντα στον τόπο του εγκλήματος.
Έτσι κι εσύ, “εγκληματίας καρδιάς”, γύρισες για ακόμη μία φορά να θαυμάσεις τα ερείπια που άφησες πίσω σου.
Να θαυμάσεις με πόση μαεστρία γκρέμισες και ρήμαξες έναν άνθρωπο που δύσκολα λύγιζε. Γύρισες για μία ακόμα φορά να κοιτάξεις το έργο σου και να επιβραβεύσεις τον εαυτό σου για αυτό που κατάφερες. Η ανασφάλεια βλέπεις μωρό μου σε ξεπερνάει. Δεν μπορούσες να αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου, έπρεπε να είσαι σίγουρος ότι πίσω σου άφησες συντρίμμια. Πως στο πέρασμα σου διαλύθηκαν ψυχές και ράγισαν καρδιές. Έπρεπε να ταΐσεις τον εγωισμό σου με τα δάκρυα άλλων για να μπορείς εσύ να χαμογελάς ανενόχλητος.
Δύσκολο πράγμα μωρό μου η αυτοπεποίθηση και ακόμα πιο δύσκολο το φιλότιμο. Αλλά νομίζω ότι σου λέω δύσκολες λέξεις, για ακόμα μία φορά. Δύσκολες έννοιες, φιλότιμο, τι να είναι αυτό άραγε; Μα που να το ξέρεις εσύ το φιλότιμο όταν το μόνο που ζητάς είναι επιβεβαίωση;
Αχ και να ήξερες αγόρι μου γλυκό πως με αυτά που γκρέμισες δεν μπορείς να χτίσεις τον εαυτό σου. Με κλεμμένα αντικείμενα δεν πλούτισε κανείς. Έτσι κι εσύ με κλεμμένες καρδιές δεν θα γίνεις καλύτερος. Ίσως να χορτάσεις για λίγο τον εγωισμό και την ωραιοπάθειά σου, αλλά ως εκεί. Δεν θα γίνεις τίποτα παραπάνω από αυτό που ήδη είσαι,
Όσο συμπεριφέρεσαι έτσι, πάντα μόνος θα είσαι. Είτε πραγματικά είτε φαινομενικά. Και επειδή κατάφερες με πολύ μαεστρία να με διαλύσεις, να με αφήσεις μισή και να πάρεις ότι είχα καλό μέσα μου για σένα, ελπίζω αυτή να είναι και η τελευταία φορά που επιστρέφεις στον τόπο του εγκλήματος. Δεν έχει κάτι άλλο εδώ. Τα πήρες όλα. Δεν έχουμε κάτι άλλο, ξεπουλήσαμε, πως το λένε, το αδειάσατε το μαγαζάκι. Άδεια ράφια μείνανε, να θυμίζουν πως κάποτε κάτι υπήρξε πάνω τους.
Για αυτό τώρα πήγαινε να χτυπήσεις σε κάποια άλλη πόρτα, που είμαι σίγουρη πως με χαρά θα σου ανοίξει. Ρήμαξέ την κι αυτή όπως έκανες με όλες τις άλλες. Μην διστάσεις, γκρέμισε τα όλα στο πέρασμα σου.
Και έπειτα, σαν σωστός “εγκληματίας καρδιάς” γύρνα πίσω να πάρεις ότι απέμεινε. Γύρνα πίσω να κοιτάξεις με θαυμασμό το έργο σου. Μην ντραπείς, όλοι οι όμοιοί σου το ίδιο κάνουν. Για αυτό κι εσύ μην διαφοροποιηθείς. Γύρνα και κάνε ρημαδιό ότι απέμεινε.
Εδώ πάντως να ξέρεις, δεν έχει κάτι άλλο.
