Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου
Λένε δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει την επόμενη ημέρα.
Τελικά έχουν δίκιο; Έχουν δίκιο, λέω εγώ.
Σε όλους μας έχει τύχει να ξυπνάμε και να προσπαθούμε να καταλάβουμε από που έσκασε αυτή η βόμβα. Πόσους τραυματίες είχε, τι έχει επιζήσει και τι θα επιζήσει τέλος πάντων.
Και εκεί που τα έχεις όλα ξεγραμμένα γίνονται όλα άνω κάτω. Σκάει σαν ανεμοστρόβιλος και τα σαρώνει όλα. Τι λες τώρα; Έσκασε. Και τώρα;
Τώρα τα πράγματα ήρθαν πάλι από την αρχή εκεί που τα είχαμε αφήσει. Εκεί ακριβώς; Μάλιστα εκεί ακριβώς. Σαν να μην πέρασε μια ημέρα. Όπως λέει και ο φίλος μου Γιώργος Δημητριάδης «σε ένιωσα μέσα μου παντού σαν να μην πέρασε μια μέρα». Τραγουδάρα!
Τι τα θέλεις; Θα ξεκινήσουμε πάλι τα ερωτήματα τύπου : ποιος είμαι, τι είμαι, γιατί είμαι; Σάμπως ξέρεις και εσύ; Το περίμενες; Αμ δεν το περίμενες γλυκέ μου.
Η ζωή προχωράει και δεν σε ρωτάει για ότι είναι να σου φέρει. Κανείς ποτέ δεν έχει γλυτώσει από τη μοίρα. Εκείνη μόνο ξέρει για τα παιχνίδια που μας παίζει. Εκείνη μόνο μας ακούει να μιλάμε και σκάει στα γέλια. Σαν να την προσωποποιώ και να την βλέπω μπροστά μου. Σαν τα καρτούν που τους πετάγονται τα μάτια από τα γέλια. Σαν να χτυπάει κάτω τα χεράκια της και να μας εμπαίζει. Τι λες και κανονίζεις αγάπη μου; Αφού θα στα κάνω όλα άνω κάτω. Είπαμε “ανεμοστρόβιλος”.
Εντάξει και τι; Γιατί να είναι όλα κανονισμένα και προσαρμοσμένα στα μέτρα μας; Είναι όμορφα και τα απροσδόκητα. Σου δίνουν ζωή. Στα γυρνάνε όλα τούμπα. Σε κάνουν να νιώθεις, να φτάνεις στα όριά σου πολλές φορές. Να προσπαθείς να καταλάβεις τη ζωή και βασικά να νιώθεις ζωντανός!
Κάποιες στιγμές είναι σαν να βλέπεις πράγματα μπροστά σου. Σα να σου έρχονται πεφταστέρια κατακέφαλα.
Δεν ξέρω. Ίσως η μοίρα να σου δίνει κάποια σημάδια για να μην σου έρθει πολύ απότομα. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν έχει σκοπό να σε ρωτήσει και δεν την νοιάζει κιόλας για το τι πιστεύεις αγάπη μου.
Ότι είναι να σου φέρει θα στο φέρει.
Έρωτα, αγάπη, φιλίες , πάθη, λάθη, σωστά, ζωή ή όχι. Όπως και να λέγεται αυτό θα στο φέρει γιατί εκείνη είναι αρχηγός και εκείνη αποφασίζει.
Είπες ποτέ ξανά και εκείνη γέλασε γοερά! Γέλασε και την άκουσε το σύμπαν.
Πόσες φορές δεν τερμάτισες μια σχέση, μια φιλία ένα πάθος; Πόσες φορές δεν πόνεσες και είπες «έως εδώ, τέλος». Πόσες φορές δεν ερωτεύτηκες και είπες «εγώ ποτέ ξανά».
Και όμως. Το έκανες, το ξαναέκανες και θα το ξανακάνεις.
Έτσι είναι η ζωή μωρό μου. Η μοίρα καραδοκεί κάθε τέλος σου. Σου τα ξαναφέρνει όλα, τα ίδια; Δεν ξέρω πως και τι, αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως σου τα φέρνει όπως την βολεύει εκείνη.
Σε δοκιμάζει; Ίσως. Ας το μπούμε έτσι. Εσύ είσαι και θα είσαι εκεί ένας απλός παρατηρητής των πράξεων της. Μετά θα πάρεις αυτά που σου φέρνει και θα τα ζήσεις μέχρι τέλους ή μέχρι όσο τέλος πάντων.
Ζωή είναι αυτή. Και είναι όμορφη. Και είναι μια. Και είναι τρελή. Και εσένα σου αρέσει και θέλεις να την ζήσεις μέχρι τέλους.
Ακολούθησε τα βήματα της καρδιάς σου και ότι είναι να σου φέρει η μοίρα θα στο φέρει. Κανείς δεν γλύτωσε ποτέ από εκείνη.
Παίξε το παιχνίδι της και που ξέρεις ίσως βγεις κερδισμένος! Δεν έχεις τίποτα να χάσεις.
Το μόνο σίγουρο; Θα κερδίσεις εμπειρίες!
Γέλα δυνατά, ζήσε παθιασμένα, αγάπα τον εαυτό σου!
Ζήσε, αγάπα!
Αυτό.
