Γράφει η Αριάδνη Αρβανίτη
Και τώρα σιωπή.
Δεν θέλω να ακούω τίποτε γύρω μου. Θέλω απόλυτη ησυχία. Θέλω να συγκεντρωθώ στις σκέψεις μου και στις μνήμες μου. Και να τα βάλω όλα σε μια σειρά. Να θυμηθώ όλα όσα πάλεψα να ξεχάσω κι όσα η μνήμη μου επέλεξε ασυναίσθητα να αφήσω πίσω.
Δεν ξέρω πως γίναμε έτσι. Πως καταλήξαμε να μην μιλάμε σήμερα. Να μην αγαπιόμαστε, να μην νοιαζόμαστε ο ένας τον άλλον. Δεν είναι που μισιόμαστε πια. Αδιαφορία λέγεται φίλε μου. Ακόμα σε αποκαλώ έτσι… Φίλε μου. Παράταιρο όταν χάνονται έτσι οι άνθρωποι. Παράταιρο γιατί η φιλία είναι δύσκολη λέξη.
Δώσαμε μάχες πολλές για να γίνουμε φίλοι. Ήταν ένας τίτλος που κερδήθηκε τίμια και δίκαια. Δώσαμε πολλά, χάσαμε άλλα τόσα. Αλλά ποτέ δεν αφήσαμε κάτι αν μπει ανάμεσά μας. Ούτε σχέσεις ούτε εγωισμούς. Ούτε έρωτες κι αισθήματα. Ακόμα κι όταν βρήκε τρόπο ο έρωτας να τρυπώσει ανάμεσά μας από την πόρτα της σχέσης μας, εμείς τον διώξαμε κακήν κακώς από το παράθυρο! Είπαμε, πάνω από όλα εμείς και η φιλία μας. Ο έρωτας ήταν για τους άλλους για εμάς.
Πώς γίναμε έτσι μου λες; Πώς γίναμε να μην μιλιόμαστε σήμερα; Να μην ξέρει ο ένας τι κάνει ο άλλος; Να μην γνωρίζει πλέον τίποτε ο ένας για τον άλλον;
Κάντε λίγο ησυχία σας παρακαλώ! Προσπαθώ να θυμηθώ. Προσπαθώ να κατανοήσω και να αιτιολογήσω τι συνέβη. Ίσως κάτι ξεχνάω. Δεν μπορεί έτσι απλά να χάνονται οι άνθρωποι. Κάτι θα έγινε, δεν μπορεί. Όλο και κάτι θα τρύπωσε στην σχέση μας από καμιά χαραμάδα. Κάτι που δεν το είδαμε, που δεν το πήραμε είδηση εγκαίρως και μας ξεγέλασε! Φώλιασε δίπλα μας και στις καρδιές μας και άρχισε να μεγαλώνει τόσο πολύ ανάμεσά μας που έκρυψε τον έναν από τον άλλον, που πια δεν βλέπουμε τίποτε από εμάς. Δεν μπορούμε να δούμε τα βλέμματα μας, τα μάτια μας. Χαθήκαμε.
Κι αν εσύ ξέρεις κάτι περισσότερο, αν έχεις καταλάβει τι έχει συμβεί, τι λάθος έκανα και χάθηκες, να ξέρεις, ακόμα περιμένω να μάθω. Ακόμα περιμένω να σε ακούσω και να δώσουμε λύση. Κι ας πέρασαν χρόνια πολλά. Χρόνια που ζήσαμε μακριά ο ένας από τον άλλον. Κι αν αλλάξανε τα πάντα γύρω μας, να ξέρεις, μέσα μου δεν έχει αλλάξει τίποτα. Αν έρθεις θα το δεις. Όλα θα είναι ξανά καλά, ίδια και γνώριμα. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Και τότε δεν θα θέλω πια ησυχία για να σε θυμάμαι αλλά μουσική και φασαρία για να τη ζήσω μαζί σου. Ξανά…
*Ο Μάιος, είναι ο δικός μας “ιδιαίτερος” μήνας, καθώς γινόμαστε ενός έτους!
Κάθε μέρα μέχρι τις 12 Μαϊου θα υπάρχει ένα ιδιαίτερο Love Letter, από τους συντάκτες μας..
Other Articles
Γυναίκες και Γόβες! Έρωτας διαρκείας..
