Γράφει η Διακάκη Δήμητρα
Θα αφήσω λίγο την γυναικεία μου υπόσταση. Θα βγω από τη γυναίκα που γίνεται σκύλα στα δύσκολα. Απ’ την κοπέλα που χαρίζει χαμόγελα σε όλους. Απ’ το κορίτσι που όταν ερωτεύεται, παθιάζεται. Θα σταματήσω λοιπόν για λίγο να είμαι έτσι και θα γίνω άντρας!
Αρσενικό, με ό,τι κι αν συνεπάγεται αυτό.
Και μάλιστα δεν θα γίνω απλά άντρας, αλλά απατημένος άντρας!
Ωχ;
Γιατί τέτοια αντίδραση;
Δεν μπορώ να ξέρω πώς είναι;
Αυτό; Ή μήπως το κέρατο πονάει λίγο περισσότερο όταν είναι γένους θηλυκού;
Μάλλον ναι!
Θες ότι η αντρική φύση δεν τα “σηκώνει” αυτά; Θες ότι όλοι μένουν στη λέξη “κέρατο” και χάνουν την ουσία; Θες ότι ο εγωισμός δεν σ’ αφήνει να δεις τι έφταιξε στην πραγματικότητα;
Θες κάτι από όλα αυτά;
Γιατί εγώ θα σου πω άλλα…
Ως άντρας –που έγινα για τις ανάγκες αυτού του κειμένου- νιώθω πληγωμένος, γιατί αποφάσισα να “σοβαρευτώ” –όπως ήθελε εκείνη- ,να δώσω ό,τι καλύτερο έχω –κι ας μην με πίστευε πολλές φορές- , να την βάλω πάνω απ’ όλα, να την ερωτευτώ, να δεθώ και να διαλύσω όλους μου τους φόβους για να νιώθει αυτή ασφαλής…
Ε και μην σου πω τι πήρα τελικά..
Δηλαδή τι; Ήρθε και ξάπλωσε δίπλα μου, ενώ πριν κυλιόταν στα σεντόνια του άλλου; Φιλούσε εμένα, ενώ το ίδιο στόμα έκανε βόλτες στο λαιμό του άλλου; Έκανε σεξ μαζί μου, ενώ πριν φώναζε στο κρεβάτι του;
Σοβαρά τώρα; Και δεν είχα πάρει χαμπάρι; Πόσο μαλάκας δηλαδή;
Και ας επανέλθω λοιπόν τώρα στην γυναικεία μου υπόσταση και ας πω δυο κουβέντες που θα σηκώσουν θύελλα αντιδράσεων. Ξεκαθαρίζοντας πρώτα πως είμαι κατά της απιστίας! ΚΑΤΑ! Δεν συγχωρείται με τίποτα και για κανέναν λόγο. Ότι γένους κι αν είναι. Τέλος!
Αλλά βρε φίλε μου, μήπως έβαλες κι εσύ το χεράκι σου σ’ αυτό;
Ξέρεις γιατί το λέω;
Γιατί μια γυναίκα (ένα σεβαστό ποσοστό πάντα, όχι όλες) για να απιστήσει το ‘χει σκεφτεί καλά.. Πολύ καλά…
Έχει φάει στη μάπα την αδιαφορία σου, τους φόβους σου, την ρουτίνα σου και το πιο σημαντικό, την έλλειψη του ενδιαφέροντός σου. Σε κυνηγάει συνεχώς για ένα σήμα επιβεβαίωσης: ότι είσαι εκεί για εκείνη! Σου μιλάει, σου ξαναμιλάει, σου κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, αλλά εσύ στον κόσμο σου. Ε και μην νομίζεις, δεν θέλει και πολύ το μυαλό να γυρίσει και να στραφεί αλλού.. Κάπου που δείχνουν περισσότερο ενδιαφέρον..
Δεν την δικαιολογώ! Ποτέ δεν θα το έκανα! Είναι το ίδιο σκύλα, όπως ήσουν κι εσύ κάφρος μαζί της. Και πάλι δεν φέρθηκε σωστά. Συμφωνώ.
Ξέρω όμως τι πονάει πιο πολύ τελικά σ’ αυτήν την ιστορία.
Αν απιστήσει ένας άντρας θα το κάνει πάνω στην καύλα και την στιγμή. Και από την άλλη μέρα παίζει και να μην ξαναμιλήσει ποτέ στην “one night stand κοπελιά”.
Μία γυναίκα όμως θα το έχει οργανώσει το έγκλημα και τον επιλεχθέντα θα τον έχει κάνει εραστή της.. Για κάθε βράδυ..
Θα τον αφήνει να την ταράζει μέσα κι έξω. Να της πλημμυρίζει το μυαλό.
Κάθε βράδυ…
Βέβαια, το κέρατο από όποιον και να προέρχεται πονάει. Βασικά πονάει και μόνο η ιδέα του, πόσο μάλλον η πράξη!
Και κάτι ακόμα για το τέλος.. Έτσι, για να γνωρίζουμε όλοι –άντρες και γυναίκες- και να σκεφτούμε καλύτερα το τέλος του παραμυθιού…
Αν σπάσεις το μαγικό ξόρκι του έρωτα, ο “απατημένος” μάγος θα κουνήσει το ραβδί του και θα εξαφανίσει όλη τη μαγεία.. μαζί και σένα.. Θα σε κάνει απλή σκόνη και θα χαθείς μία για πάντα από τη ζωή του…
Τι λες λοιπόν;
Αξίζει να το ρισκάρεις;
