Μόνο να με θες θέλω, ρε!
Άκου μια φορά. Άκου. Όταν έχω μία ώρα καθε πότε, θέλω μόνο να με φιλάς. Δεν επιτρέπω λόγια, ούτε συζητήσεις, ούτε προβλήματα ούτε αφηγήσεις. Μόνο φιλιά επιτρέπονται. Το μόνο που σε αφήνω να μου πεις είναι τι είμαι για σένα, πού πάμε
Δεν μου φτάνει ρε αυτό που έχω μαζί σου. Δεν το αντέχω το μέτρο σου. Δεν μπορώ το λίγο. Βάλε με στο κέντρο της ζωής σου, κι ας κάνεις λάθος ρε!
Δεν μας αξίζει μία ώρα! Δεν προλαβαίνω! Τιποτα δε θέλω!
Μόνο να με θες θέλω! Οσο εγώ.
Θέλω να φέρνεις τον ουρανό κάτω , θέλω να ευθυγραμμίζεις τους πλανήτες, να γυρίζεις ανάποδα τη γη, να σταματάς το χρόνο, να μην σου φτάνει μία ζωή!
Πώς μπορείς να αρκείσαι στο τόσο δα; Μέχρι πού μπορείς; Το λιγο;
Σε ποια νούμερα κλείνεις την αγάπη μας;
Πόσα γραμμάρια ζωής μου αφιερώνεις; Πόσα κομμάτια εαυτού σου χαρίζω αλόγιστα;
Τι απαρνείσαι για το δικό μου φιλί; Σε πόσα τετραγωνικά του χρόνου σου με χωράς;
Μην με ρωτάς για μένα. Είναι άνισο, άδικο θανατηφόρο.
Το εμείς για μένα είναι θάνατος. Το εμείς για σένα είναι ανάσταση.
Δε βλέπεις ότι προτιμώ να πεθαίνω σε αυτή την διαδρομή αρκεί το χέρι σου να είναι μέσα στο δικό μου;
Ένα μόνο μπορώ να σου πω: Για μένα δεν αποφάσισα εγώ. Κατά ένα περίεργο τρόπο αποφάσισε η μοίρα.
Δεν έχω κενά να καλύψω όπως εσύ. Γι αυτό και μένουν όλα ανεξήγητα. Όλα αινιγματικά σε ένα θεικό παιχνίδι…Δεν υπάρχει ακολουθία για μένα, ούτε λογική, ούτε αιτία. Μπήκες στη ζωή μου γιατί έτσι!
Μπήκες όμως για τα καλά. Σαν οξυγόνο, σαν ήλιος, σαν φυλαχτό.
Και γι αυτό δεν μου φτάνει ενα λειψό μήνυμα, ούτε μία ώρα την εβδομάδα. Τον δικό μου έρωτα δεν τον στριμώχνω σε μονοψήφια νούμερα. Σε κανένα νούμερο. Ο δικός μας ο έρωτας ηθελα να ειναι σύμπαν!
Και γι αυτό δεν συμβιβάζομαι σε μια φευγάτη αγκαλιά αυτοκινητου.
Προτιμώ σε αυτή την αγκαλιά να ξεχαστώ και να με βρουν πεθαμένη.
Όμως ο έρωτας είναι άδικος. Μονόπλευρος. Μονή αναμονή. Δική μου μάλλον.
Μην αργείς.