Γράφει η Οδύσσεια
Όπως βλέπεις είμαι ακόμα εδώ. Δε λέω λύγισα κι έπεσα, μα βρήκα τον τρόπο να σηκωθώ.
Βρήκα το κουράγιο να αντέχω ό,τι έφερες, ό,τι μου έδωσες και δεν ήταν λίγα.
Τώρα, αν με ρωτάς τι έμαθα από σένα τι μου δίδαξες, μεγάλη κουβέντα ανοίγεις.
Άκου λοιπόν 2022 …
Το πιο σημαντικό πράγμα που έμαθα από σένα είναι να μη φοβάμαι. Με τη βοήθεια σου ανακάλυψα ότι ο φόβος με κρατούσε όμηρο για πολλά χρόνια. Με κρατούσε δεμένη στα δεσμά του χωρίς να το ξέρω.
Ήμουν γενναία και τολμηρή, αλλά φοβόμουν. Δεν φοβόμουν όμως τους άλλους, ούτε τον εαυτό μου, αλλά φοβόμουν τον ίδιο το φόβο. Φοβόμουν να δείξω ότι λυγίζω για να μη με πουν αδύναμη. Φοβόμουν να δείξω ότι κλαίω για να μη με πουν χειριστική.
Φοβόμουν να πω σ´αγαπώ για να μη νομίζουν ότι περιμένω κάτι γι’αντάλλαγμα. Φοβόμουν να πω όχι μήπως με παρεξηγήσουν.
Φοβόμουν να δείξω το θυμό μου για να μη φύγουν από κοντά μου, όλοι εκείνοι που δεν έμαθαν ποτέ ποια είμαι γιατί δε νοιάστηκαν πραγματικά. Και κάποια μέρα, σαν από θαύμα είδα το φόβο μου ξεκάθαρα . Και τότε κατάλαβα ότι δεν υπάρχει ο φόβος αν δε φοβάμαι.
Του έδινα χώρο τόσα χρόνια να αναπτυχθεί γιατί τον θεωρούσα σπουδαίο, από φόβο. Τώρα όμως, κατάλαβα και ξέρω πως μόνο αν δεν του δίνω σημασία, αν πάψω δηλαδή να φοβάμαι μόνο τότε θα είμαι ελεύθερη.
Και ξέρεις κάτι 2022;
Σκέφτομαι πως το 2023 θα είναι η χρονιά μου. Γιατί τώρα ξαναγεννήθηκε ο αληθινός μου εαυτός. Το 2023 θα ζήσω όπως θέλω εγώ! Το 2023 θα αφήσω πίσω μου ότι με βαραίνει από το παρελθόν και θα χτίσω γέφυρες για το μέλλον.
Το 2023 θα αγαπήσω και θα αγαπηθώ πραγματικά γιατί τώρα ξέρω να αγαπώ τον εαυτό μου. Έμαθα πια να τον σέβομαι να τον υπολογίζω.
Το 2023 θα έχω ανθρώπους δίπλα μου αληθινούς που κοιτούν κατάματα και η καρδιά τους θα είναι φτιαγμένη από διαμάντια γιατί μόνο τέτοιους θα επιλέξω.
Αντίο λοιπόν 2022.
Δε θα σε ξεχάσω ποτέ! Με έμαθες ότι όλα μπορούν να συμβούν κι ότι εγώ μπορώ να παραμείνω όρθια.
Αντίο 2022.
Σ´ευχαριστώ! Θα σε θυμάμαι πάντα για να μη φοβάμαι!