Γράφει ο Μοναχικός Άγγελος
Ποιος δεν θα ήθελε την ευτυχία;
Να ξέρεις, ότι δίπλα σου έχεις έναν άνθρωπο που νοιάζεται για σένα.
Κι όταν τον αποχωρίζεσαι να νιώθεις μισός, για όλα εκείνα που σε εμποδίζουν να τον χαρείς.
Κι εκείνος να σου προσφέρει ότι δεν μπορεί ολάκερος ο κόσμος να σου φέρει.
Την μοναδική ζεστασιά αγάπης, την ξεχωριστή αγκαλιά πόθου.
Να γυρνάς απο την δουλειά και να αντικρίζεις δυό μάτια που λαμπιρίζουν, δυό χείλη που χαμογελούν απο χαρά, κι ένα κορμί που θες να του χαρίσεις τις πιο όμορφες στιγμές ζωής.
Έτσι νοιάζονται οι άνθρωποι από αρχαιοτάτων χρόνων.
Δεν άλλαξε κάτι στα συναισθήματα,άσχετα που πάντα έμπαινε το συμφέρον ανάμεσα στην αγάπη.
Και μια δόση γάμου για να καταστρέψει την ελευθερία.
Ο δε γάμος δεν αλλάζει την πραγματικότητα,οι δε άνθρωποι την παραποιούν,στοχεύοντας στην αποκλειστικότητα των προνομίων.
Δεν θα μπορέσεις ποτέ να φυλακίσεις κάτι ελεύθερο.
Θα είναι δίπλα σου επειδή το θέλει,για όσο…
Θα ξέρεις,ότι έμεινε τόσο όσο έπρεπε,έστω και λίγο ήταν στιγμές δικές σας.
Και καμιά έχθρα δεν θα σβήσει ότι εγώ μοιράστηκα.
Εσύ μπορείς να ξεχάσεις,να διαγράψεις,να θανατώσεις εκ προμελέτης κάθε στιγμή μας.
Εγώ θα ζω για να ανασαίνουν.