Γράφει ο Δημήτρης Ρούσσος
Θες την αλήθεια;
Την αντέχεις;;
Είσαι τόσο γενναία όσο καυχιέσαι στις φίλες σου;
Τόσο… αντράκι όσο σε περιγράφεις;;
Θες την αλήθεια μωρό μου;;
Αντράκι δεν θα γίνεις ποτέ γιατί η φύση σε έφτιαξε γυναίκα.
Κι έχετε κάτι μαγικό εσείς οι γυναίκες που το φοβάστε τόσο πολύ και το ξορκίζετε γιατί δεν ξέρετε οι πιο πολλές να το διαχειριστείτε.
Ρώτησες έναν άντρα τι θέλει;
Να ρωτήσεις και να κάτσεις να ακούσεις και την απάντηση όμως ε;
Κι όχι απλά να την ακούσεις, αλλά να την βάλεις καλά μέσα στο παραγεμισμένο από τηλεοπτικές περσόνες κεφαλάκι σου.
Άκου λοιπόν.
Σε θέλω στην ζωή μου σε κάθε ρόλο!
Όπως εσύ μου φοράς τους ρόλους που σου λείπουν, του πατέρα, του αδερφού, του κολλητού, του γκόμενου, του προστάτη έτσι σε θέλω κι εγώ σε όλους τους ρόλους.
Όσο σε θέλω γυναίκα μου άλλο τόσο σε θέλω και κοριτσάκι μου και μάνα μου και φίλη μου και πουτάνα στο κρεβάτι μου.
Τι έπαθες; Σοκαρίστηκες;;
Οι μαλακίες που διαβάζετε δεν σας λένε πως για να κρατήσετε έναν άντρα πρέπει να είστε κυρίες στην ζωή του και πουτάνες στο κρεβάτι του;;
Τις υπόλοιπες ώρες βέβαια ξεχάσανε να σας πούνε..
Θέλω λίγες ώρες από την ζωή σου που θα ξεχάσεις όσα διδάχτηκες και θα ακούς μόνο την φύση σου, τα θέλω σου και τα θέλω μου.
Εκεί που θα με ρωτάς για την μέρα μου κι εγώ θα έχω φτάσει ήδη να σε κοιτάω γυμνή. Εκεί που δεν θα διστάζεις να γίνεις η υπό του ρόλου σου και η ανώτερη στην ζωή μου. Μέχρι να κοιμηθούμε αγκαλιά και να μην σε ενοχλεί τίποτα πια..
Αυτές τις λίγες ώρες σου ζητάω που δεν θα είσαι περσόνα, δεν θα είσαι μάσκα, θα είσαι γυναίκα. Θηλυκό. Παραδομένο αλλά όχι ηττημένο. Εκεί που θα παίρνεις νίκες χάνοντας.
Και ξέρεις καλά πως γι’αυτές τις λίγες ώρες τις ζωής σου εγώ θα σου χαρίσω όλες τις υπόλοιπες.
Δεν θα αφήσω νύχτα να περάσει μακριά σου.
Θα σε σφίγγω πάνω μου και θα παίρνω από μέσα σου όλα τα σκοτάδια και τα φαντάσματά σου.
Θα σε φροντίζω και θα σε νοιάζομαι. Θα σε φιλάω και θα χάνομαι στο άρωμά σου.
Μόνο δώσε μου αυτό που έχω κερδίσει από την ζωή σου κι εσύ φοβάσαι να το παραδώσεις.
Τον εαυτό σου!
Ξέρεις πως παλεύω γι’αυτή τη νίκη από την αρχή.
Με τα δαιμόνια τα δικά σου, τις προκαταλήψεις των τρίτων και τις πληγές των πρώην σου.
Σου ανοίγω πόρτες να περάσεις και την καρδιά μου για να σταθείς.
Σου δείχνω πόσο σε μετράω και δεν χρειάζεσαι κανέναν να σε επιβεβαιώνει. Είμαι εγώ εδώ γι’αυτό.
Στα μάτια μου δεν γερνάς.
Και κάθε σου ρυτίδα έχει το όνομα μιας στιγμής μας.
Και τις αγαπάω όλες.
Όμως θα πρέπει να καταλάβεις πως τώρα τα λόγια τελείωσαν.
Θα τολμήσεις να σε παραδώσεις;
Αληθινά;;
Θα μας δώσεις την ευκαιρία;
Θα γίνεις ο λαιμός για να γυρνάει το κεφάλι;
Θα γίνεις το όνειρο μέσα στο παράλογο;
Ξέρω, έχεις ακούσει πολλά λόγια.
Έχεις ακούσει πολλές υποσχέσεις και πολλά παραμύθια.
Σκέψου όμως πόση ζωή χάνεις, προσποιούμενη κάτι που δεν μπορείς να γίνεις.
Ούτε άντρας, ούτε αντράκι.
Η φύση σε γέννησε γυναίκα κι εσύ την προσβάλλεις προσπαθώντας να γίνεις μια μεταλλαγμένη απομίμηση από κάτι φτηνό και λίγο.
Κι εγώ σου ζητάω λίγες ώρες και σου παραδίδω μια ζωή.
