Γράφει η Ειρήνη Σταυρακάκη
«Φιλία λέξη ιερή,
Φιλία λέξη θεία,
Που γράφεται μες στην καρδιά
Και όχι στα θρανία».
Αράδες, στιχάκια, ποιήματα που μαθαίνουμε μέσα από ημερολόγια ή συνθέτουμε μόνοι μας με λέξεις της καθημερινότητας. Λέξεις που ίσως έχουν φθαρεί από την συνεχή τριβή τους με την ρουτίνα. Τι σημαίνει όμως πραγματικά η λέξη «φιλία»; Μπορούμε να την περιγράψουμε μέσα από εικόνες;
“Φιλία είναι η μεγάλη, η πραγματική αλήθεια.”
Είναι η αλήθεια εκείνη, η δύσκολη, που θα σκοτώσει σαν την ακούσεις. Θα πληγώσει, αλλά ξέρεις πως ήσουν εκεί, πως ακούστηκε από τα χείλη σου και όχι από ξένα.
“Φιλία είναι να χαρίσεις το αγαπημένο σου μπλουζάκι χωρίς δεύτερη σκέψη.”
Όταν το δίνεις και δε σκέφτεσαι ότι θα σου λείψει. Θα είναι σε χέρια ασφαλή, χέρια γνώριμα, που θα το προσέχουν καλύτερα από σένα. Θα βρίσκεται εκεί, μαζί με τις αναμνήσεις που περάσατε μαζί.
“Φιλία είναι να μαθαίνεις ν’ αγαπάς.”
Όταν αγαπάς δεν μπορείς να δαμάσεις το συναίσθημα με τη λογική σου. Πρώτη και τελευταία σκέψη είναι ο άνθρωπος που αγαπάς να είναι καλά. Το χαμόγελο στο πρόσωπό του είναι η λάμψη που σε κάνει και σένα να χαμογελάς και να σκέφτεσαι θετικά.
“Φιλία είναι ο καθρέφτης που αντικρίζεις σαν ξυπνάς κάθε πρωί.”
Ο φίλος μας ή οι φίλοι μας είναι μια προέκταση του εαυτού μας, είναι το «alter ego» μας. Μαζί ακούσαμε τον πρώτο δίσκο στο πικ απ, μαζί ρίξαμε τα πρώτα δάκρυα σε παλιά ρομαντική ταινία, μαζί ακούσαμε τις φωνές των γειτόνων και μαζί ταξιδέψαμε πρώτη φορά στο εξωτερικό!
“Η φιλία μοιάζει με τα παλιά βιβλία που μόνο ο χρόνος μπορεί να τα κάνει πολύτιμα.”
Κι εδώ μιλάει ο γνωστός σε όλους μας Βίκτωρας Ουγκώ. Ο χρόνος είναι εκείνος που κάνει πολύτιμη τη φιλία. Εκεί δοκιμάζεσαι, εκεί προσπερνάς. Ένας καλλιτέχνης σπάνια αναγνωρίζεται στα πρώτα σκαλιά της πορείας του. Με τον καιρό, προσπερνώντας τον χρόνο, γίνεται από «καλλιτέχνης», «ο καλλιτέχνης»!
