Γράφει η Κρυστάλλω Αρχοντίδου.
Σκέψου μια στιγμή στη ζωή σου που σε έχει κάνει να τα χάσεις όλα. Σκέψου ένα όνειρο, μια χαρά ένα δάκρυ που σε έκαναν πιο δυνατό. Που σε έκαναν να καταλάβεις τι είναι στιγμές, άνθρωποι, αγάπη, ζωή.
Σκέψου όλα αυτά τα μικρά ασήμαντα πράγματα που κάνουν τη ζωή μεγάλη.. Όλα είναι μέσα στο μυαλό μας. Από εμάς εξαρτάται πως θα δούμε την θετικότητα στις άσχημες μέρες
Αν υπάρχει κάτι σ’αυτή τη ζωή που μπορείς να ενώσεις, αυτό είναι μια αληθινή στιγμή με το όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Αυτά τα μικρά κομμάτια παζλ που πρέπει να ενώσεις για να βγουν στην επιφάνεια για να καταλάβεις την αληθινή ζωή.
Οτιδήποτε έρθει, άσ’το να έρθει. Οτιδήποτε φύγει άσ’το να φύγει. Όλα εξαρτώνται μόνο από εσένα. Μόνο από τη θετική πλευρά που θες εσύ να έχεις στη ζωή σου. Αυτή θα βλέπεις, αν εσύ το θελήσεις αυτό.
Και ξέρεις κάτι;
Υπάρχουν πράγματα που μπορείς να έχεις, αλλά δεν μπορείς να τα κρατήσεις. Υπάρχουν πράγματα που λες αλλά δεν τα τολμάς. Έτσι συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Υπάρχουν αυτοί που είναι δίπλα μας κι αυτοί που δεν τους έχουμε καν.
Τους ανθρώπους όλους τους μετράμε στο τέλος, έτσι κι αλλιώς. Είναι στην φύση του ανθρώπου να αλλάζει μέρα με τη μέρα. Μετράμε στιγμές, μετράμε ανθρώπους. Η ζωή χάνεται και φεύγει όπως κι άνθρωποι, που αν ήξεραν τι νιώθουμε για αυτούς, θα έσπαγαν πόρτες να περάσουμε αντί να μας τις κλείνουν.
Έτσι είναι και όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή σου. Τις πιο πολλές φορές, τα καλά πράγματα υποχωρούν. Και να θυμάσαι κάτι. Αν καμιά φορά δεν ακούς λέξεις από ανθρώπους που περιμένεις, δοκίμασε να διαβάσεις τις πράξεις τους. Από εκεί θα καταλάβεις πολλά και εσύ θα επιλέξεις ποιους θα ακολουθήσεις.
Από εσένα εξαρτάται και μόνο. Κάποιες πόρτες στη ζωή πρέπει να τις κλείνεις, όχι για κάποιο ιδιαίτερο λόγο αλλά γιατί δεν οδηγούν πουθενά.
Όλα αρχίζουν για να τελειώνουν. Όλα αρχίζουν για να σε διδάξουν κάτι, για να σου δείξουν τον σωστό δρόμο. Όλα όσα τελειώνουν όμως, αρχίζουν ξανά από την αρχή.
Η ζωή μας είναι πολύ μικρή, δεν περιμένει κανένα . Όπως ούτε και περιμένει κάποιον να σε σηκώσει όταν εσύ πέσεις. Είναι πικρό, αλλά είναι η αλήθεια. Οι άνθρωποι φεύγουν και φτάνει η ώρα που αρχίζεις να καταλαβαίνεις ποιοι ήταν δίπλα σου όλο αυτό τον καιρό. Ξαφνικά νιώθεις να αλλάζεις, να ανακαλύπτεις τον εαυτό σου και όλα όσα είχες κρυμμένα μέσα σου αυτό τον καιρό.
Ποιοι σε άφησαν, ποιοι σου στάθηκαν, ποιοι σου είχαν εμπιστοσύνη, ποιοι σε έκαναν να κλάψεις, αυτοί να ξέρεις είναι οι άνθρωποι που σε κάνουν να γίνεις πιο δυνατός. Όλα θα αλλάζουν, όλα θα αλλάξουν και θα συνεχίσουν να αλλάζουν καθημερινά. Το πιο σημαντικό όμως είναι να ξέρεις πως να βρίσκεις τον εαυτό σου ακόμη κι αν πέσεις, και να συνεχίζεις με το κεφάλι ψηλά.
Πληγώνει η ζωή, οι φίλοι, οι έρωτες. Όλα πληγώνουν. Ποιος θα σου πει τι μπορείς, ποιος θα σου πει τι να φοβάσαι; Και πάλι αν σου πουν, σπασμένη θα είναι η καρδιά σου ακόμα μια φορά. Μα κάποια στιγμή όλα αυτά φεύγουν.
Γι’αυτό το μόνο που έχει σημασία είναι να γελάς. Να αγαπάς και να αγαπιέσαι. Να αναζητάς την ποιότητα σε όλα. Το πιο σημαντικό όμως, είναι να είσαι άνθρωπος και να παραμένεις άνθρωπος. Μόνο έτσι θα προχωρήσεις μπροστά στην ζωή σου και θα είσαι πιο καλός με τον εαυτό σου.
Η αγάπη δεν χάνεται, και αυτό να το θυμάσαι πάντα. Η αγάπη μπορεί κάποια στιγμή στη ζωή να μας πληγώσει, να μας κάνει να τα μισήσουμε όλα, ακόμη και τους αγαπημένους μας ανθρώπους, όμως δεν χάνεται ποτέ και δεν έχει όρια.
Η αγάπη είναι η πιο δυνατή από τα πάντα. Δεν έχει όριο, δεν έχει ηλικία , δεν έχει φύλο, δεν έχει τίποτα. Κάποιοι δεν πιστεύουν στην αγάπη και λένε ότι δεν υπάρχει. Αλλά αν η αγάπη υπάρχει, τότε είναι ζήτημα αν πρέπει να κάνει κάποιον να νιώθει. Και όμως, υπάρχει.
Η αγάπη, η αγκαλιά, είναι τα μοναδικά πράγματα που οι άνθρωποι αγαπάνε. Η αγάπη είναι γεμάτη στοργή. Είναι μοναδική και κυρίως υπέροχη. Ακόμη κι αν είναι τα πιο απλά πράγματα.. να αγαπάς λοιπόν αυτά τα απλά πράγματα γιατί η αγάπη είναι τα πάντα. Ό,τι αγαπάς, να το αγαπάς για πάντα.
Να αγαπάς τους ανθρώπους που είναι κοντά σου μόνο. Να είσαι με ανθρώπους που σε κάνουν να νιώθεις όμορφα, και ξέρεις γιατί; γιατί η ομορφιά στον άνθρωπο είναι το παν.. το πώς νιώθει, το πώς αγαπά, το πώς σε κάνει να νιώθεις. Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από έναν άνθρωπο που έχει ανακαλύψει την αξία του.
Φρόντισε λοιπόν να είσαι με ωραίους ανθρώπους με καθαρή ψυχή. Έτσι θα είσαι πια ο πιο όμορφος άνθρωπος του κόσμου. Ποτέ όμως να μην ξεχνάς ποιος είσαι και τι αξίζεις και η ζωή δεν θα σταματήσει να σου δίνει ευκαιρίες. Είτε αυτές τις αξίζεις, είτε αυτές δεν τις αξίζεις. Ό,τι δίνεις, παίρνεις σε αυτή τη ζωή και αυτό είναι κανόνας.
Η ζωή είναι μικρή. Να αγαπάς, να δίνεις και να εκμεταλλεύεσαι όλες τις ευκαιρίες στην ζωή σου, γιατί όταν περάσουν, αργούν να ξαναέρθουν. Μη βασανίζεσαι για μικροπράγματα γιατί όλα είναι μικροπράγματα.
Τι κι αν πέσεις, τι κι αν σηκωθείς, η ζωή έχει περισσότερα πράγματα να μας διδάξει. Σκέψου αυτούς που έχουν ανάγκη από κάποιον άνθρωπο, από κάποιον που να νιώθουν ότι τους ανήκει. Σκέψου μια στιγμή και όλα θα αλλάξουν.
Μπορείς να γίνεις καλύτερος άνθρωπος. Μπορείς να γίνεις εσύ. Ο εαυτός σου. Μπορείς να γίνεις τα πάντα, αρκεί μόνο να πιστέψεις στα όνειρά σου και θα καταφέρεις αυτό που επιθυμείς. Μόνο έτσι θα είσαι περήφανος για τον εαυτό σου.
Μην ακούς λόγια και λόγια. Όλοι λέμε ό,τι θέλουμε. Σημασία έχει εμείς να είμαστε ωραίοι άνθρωποι μέσα μας και πίστεψέ με, το να είσαι ωραίος άνθρωπος είναι το πολυτιμότερο πράγμα στον κόσμο.
Και σαν επίλογος, άφησε τη ζωή να σε διδάξει. Άφησε τη ζωή να σε μάθει. Έχε της εμπιστοσύνη. Ξέρει αυτή τι κάνει. Πίσω από όλα τα “μικροπράγματα”, βρίσκεται μια αιτία, μια εξήγηση..
Πού ξέρεις; Μπορεί και να μην την μάθεις ποτέ! Όλα έχουν τον λόγο τους.
