Γράφει ο Γιάννης Βογιακέλης
Μου ρίχνεις ευθύνες. Λες δεν δείχνω ξεκάθαρα τα συναισθήματά μου για σένα.
Και σε ρωτάω εγώ, με κάθε ειλικρίνεια, τι φταίω εγώ που δεν μπορείς να δεις τα αυτονόητα;
Δεν βλέπεις τα μάτια μου που λάμπουν μόλις εμφανίζεσαι μπροστά τους;
Δεν βλέπεις το σώμα μου που έλκεται από το δικό σου και κάθε τρεις και λίγο κάνω ένα βήμα πίσω να σου δώσω χώρο;
Δεν βλέπεις τα χέρια μου που μακριά σου έχουν σταθερότητα χειρούργου και κοντά σου “επιδεξιότητα” δαγκάνας καβουριού που έχει περάσει εγκεφαλικό επεισόδιο;
Δεν βλέπεις το χαμόγελό μου που εμφανίζεται αβίαστα για σένα;
Δεν βλέπεις την αμηχανία μου που μόνο μπροστά σου μπερδεύω τα λόγια μου;
Αλήθεια, φταίω εγώ που σ’αγαπώ και δεν το βλέπεις;
