Γράφει ο Γιάννη Βογιακέλης
Είναι πολύ μικρή η ζωή· ελάχιστη μπροστά στα πολλά που μπορούμε και θέλουμε να κάνουμε. Λέξη κλειδί το “θέλουμε”.
Αν δεν θέλουμε, η ζωή μοιάζει μεγαλύτερη αλλά τόσο, μα τόσο βαρετή…
Ποιο το νόημα να ζει κανείς χωρίς να κάνει πράγματα που θέλει;
Είναι τόσο άσχημη και άχρωμη η απλή επιβίωση.
Μηχανικές κινήσεις, χωρίς ψυχή, χωρίς γεύση, χωρίς νόημα.
Φαΐ, δουλειά, ύπνος και πάλι από την αρχή.
Ποιο το νόημα; Τόση κούραση χωρίς κέρδος, χωρίς χαρά και ικανοποίηση.
Χωρίς εξερεύνηση και ανακάλυψη· νέων περιοχών, ανθρώπων, ενδιαφερόντων.
Η ζωή στον αυτόματο, έχει μόνο έναν προορισμό: τον θάνατο. Τον απόλυτο όμως, γιατί και αυτή η ζωή που περιγράφω, τον ίδιο προορισμό έχει αλλά είναι η διαδρομή που κάνει τη διαφορά και στο τέλος λες “Ναι, τη χάρηκα, την έζησα όπως ήθελα” και την αφήνεις με ένα αίσθημα ικανοποίησης.
Στην απλή επιβίωση, βρίσκεσαι μέσα σε ένα τραίνο που όλη του η διαδρομή, είναι ένα τεράστιο τούνελ· χωρίς φως, χωρίς θέα, χωρίς σταθμούς. Στη γεμάτη και όμορφη ζωή, έχει πολλές στάσεις και πολλά όμορφα τοπία, πόλεις, ανθρώπους και δραστηριότητες.
Πίστεψέ με, προσπάθησε να κοιτάξεις από το παράθυρο και θα καταλάβεις σε ποιο τραίνο βρίσκεσαι κι αν σου αρέσει αυτό.
