Γράφει η Ιωάννα Ιακωβίδου
Ίσως άλλαξα σαν άνθρωπος, σαν γυναίκα, σαν κόρη και σαν φίλη.
Ίσως φταίνε όσοι αντί να μου ζητήσουν συγγνώμη, απαιτούσαν μια από μένα.
Ίσως να φταίει κι ο εγωισμός που είχαν απέναντι μου ενώ εγώ όχι.
Ίσως φταίει η κοινωνία που με ανάγκασε να ζω με στερεότυπα.
Ίσως να φταίνε όλα όσα έπρεπε να πω και τα έπνιξα.
Άλλαξα μα ξέρω ακόμη να αγαπώ, με έναν τρόπο που αξίζει κυρίως σε μένα, δε θα σε παρακαλέσω να με προσέξεις, να με εκτιμήσεις μα κυρίως δε θα σε παρακαλέσω να με αγαπήσεις.
Θα διεκδικώ εσένα και την αγάπη σου δείχνοντας σου αγάπη, θα διεκδικώ μια θέση στην αγκαλιά σου έχοντας πάντα τα χέρια μου ανοιχτά για σένα.
Θα διεκδικώ μια θέση στη καρδιά σου και στη ζωή σου βάζοντας σε στη δική μου πλάι μου.
Η αγάπη δεν επαιτεί ούτε απαιτεί, η αγάπη διεκδικεί και δίνει εξετάσεις κάθε μέρα.
Γι’αυτό θα σου δείξω πώς είναι να σε αγαπούν αλλά δε θα σε παρακαλέσω να ανταποδώσεις.
Γιατί όταν σε αγαπούν είναι ο καλύτερος τρόπος να ημερέψεις την ψυχή σου, οχι μια ευκαιρία να φουσκώσεις τον εγωισμό σου.