Αυτόν τον ένα, που θα σε αγαπήσει, όπως είσαι, γι’αυτό που είσαι!

Γράφει η Νάνσυ Δημητρακοπούλου

Οι ώρες περνάνε δύσκολα όταν είσαι μόνος σου, αν δεν έχεις κάποιον δίπλα σου να πεις μια κουβέντα, να γελάσεις, να ξεχαστείς. Όσο δύσκολα περνάνε οι ώρες όμως, τόσο εύκολα περνάνε τα χρόνια και η ζωή φεύγει μέσα από τα χέρια μας χωρίς καν να το αντιληφθούμε. Δίχως να έχουμε καταφέρει τίποτα στη ζωή μας, μένουμε μόνοι μας σαν στυλίτες ξεχασμένοι από τους γύρω μας.

Πολλές φορές λέμε ότι η ζωή υπήρξε άδικη μαζί μας και κάποιος μας έχει καταραστεί, γι’ αυτό και δεν μπορούμε να βρούμε την ευτυχία και κάποιον άνθρωπο να μας αγαπήσει πραγματικά και να θέλει να σταθεί δίπλα μας. Αλλά τις περισσότερες φορές δεν έχουμε μπει καν στη διαδικασία εμείς οι ίδιοι να αναζητήσουμε την ευτυχία μας. Οπότε, γιατί να το κάνει κάποιος άλλος για μας;

Αν εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να αντέξουμε αυτό που είμαστε, γιατί να δεχτεί να το κάνει κάποιος άλλος; Αν δεν έχουμε εμείς εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, πώς έχουμε την απαίτηση να μας εμπιστευτεί κάποιος άλλος; Αν εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, πώς θα μας αγαπήσει κάποιος άλλος; Κι όμως κάπου εκεί έξω υπάρχει κάποιος άνθρωπος που προορίζεται για μας και θα κάνει την εμφάνιση του όταν θα είμαστε πραγματικά έτοιμοι να του δοθούμε ολοκληρωτικά.

Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν από τη ζωή μας σαν τα τρένα στους σταθμούς. Δεν είναι καθόλου εύκολο να βρεις αυτόν τον έναν που θα θέλει να μείνει δίπλα σου, να μοιραστεί μαζί σου στιγμές, να κουρνιάσει στην αγκαλιά σου σαν μωρό και να μη θελήσει ποτέ να φύγει από μέσα της. Αυτόν τον έναν που θα σε αγαπήσει με όλο του το είναι, με όλη τη δύναμη της ψυχής του.

Αυτόν τον έναν που από την πρώτη στιγμή θα σου ανοίξει διάπλατα την καρδιά του και θα θελήσει να σου αποκαλύψει όλες τις πληγές του παρελθόντος του, τις αδυναμίες και τους φόβους του. Αυτόν τον έναν που θα σου εμπιστευτεί τα όνειρα του και στη συνέχεια την ίδια τη ζωή του. Αυτόν τον έναν που θα έκανε τα πάντα για να είναι μαζί σου, για να σε βλέπει ευτυχισμένη και να χαμογελάς.

Κι αν είσαι τυχερή και βρεις αυτόν τον άνθρωπο το λιγότερο που μπορείς να κάνεις είναι να του δείξεις εμπιστοσύνη, να αφεθείς στα χέρια του και να βαδίσεις πλάι του σε ένα μονοπάτι δίχως γυρισμό. Σε καμία περίπτωση μην προδώσεις την εμπιστοσύνη του και μην τον πληγώσεις, γιατί δεν το αξίζει. Και ποτέ μη μετανιώσεις για όσα έζησες, ζεις και θα ζήσεις στο πλάι του.

Υ.Γ. Γιατί αυτή είναι η πραγματική αγάπη. Όσο ζεις να ελπίζεις για ένα καλύτερο αύριο στο πλάι του ανθρώπου που εσύ επέλεξες να έχεις δίπλα σου.