Γράφει η Νεφέλη
Άργησες. Σε περίμενα, αλήθεια σου λέω. Όμως άργησες πολύ και ο χρόνος της δικής σου αναμονής έληξε.
Πέρασαν μέρες μουντές, νύχτες βασανιστικές, γενέθλια, γιορτές και επέτειοι χωρίς εσένα. Έκλαψα, πόνεσα, παρακάλεσα. Όμως τίποτα δεν ήταν ικανό να σε φέρει ξανά κοντά μου.
Πέρασα μήνες μοναξιάς με μοναδική συντροφιά μου τις αναμνήσεις μας, αυτές βλέπεις δεν μπόρεσες να μου τις πάρεις με το φευγιό σου…και με την ελπίδα πως κάποια μέρα θα γυρίσεις.
Μάταια περιμένα όμως. Άφαντος εσύ, πουθενά, εξαφανίστηκες σα να μην υπήρξες ποτέ στη ζωή μου.Κατάλαβα πως κάθε στιγμή που περνά δεν γυρίζει πίσω και πως περιμένοντας σε , χάνω στιγμές πολύτιμες από τη δική μου ζωή.
Όχι, δεν μου άξιζε αυτή η συμπεριφορά. Δεν μου άξιζε η μοναξιά και η εγκατάλειψη που εσύ με βύθισες μέσα σε αυτές.Πήρα το θάρρος και βρήκα τη δύναμη να σηκώσω ξανά το κεφάλι ψηλά για να συνεχίσω να ζω όπως μου άξιζε. Με χαρά, χαμόγελο και αισιοδοξία, γιατί έτσι ήμουν πριν με βυθίσεις.
Ώσπου ήρθε η στιγμή που η ελπίδα μου έγινε πραγματικότητα. Γύρισες!
Ναι, ήρθες για να μου ζητήσεις μια δεύτερη ευκαιρία. Μου είπες πολλά. Λόγια, λόγια, υποσχέσεις. Σε άκουγα να μίλας με τόσο πάθος, με τόση πειστικότητα.
Τίποτα δεν ένιωθα! Τίποτα, όση ώρα ρητόρευες και εξηγούσες. Κοίταξα το ρολόι. Ήταν απόγευμα. Σηκώθηκα και σου είπα πως δεν έχω άλλο χρόνο. Ο ήλιος σε λίγο θα έδυε και ήθελα να δω το αγαπημένο μου ηλιοβασίλεμα.
Φεύγοντας σε είδα να με κοιτάς αποσβολωμένος.
Άργησες. Σε περίμενα, αλήθεια σου λέω, όμως άργησες πολύ και ο χρόνος της δικής σου αναμονής έληξε.Αυτά ήταν τα λόγια μου. Αυτά ήθελα μόνο να σου πω.
Με το κεφάλι ψηλά, έφυγα. Το ηλιοβασίλεμα το είδα κλαίγοντας και αποχαιρετώντας εσένα που τόσο πολύ λάτρεψα κάποτε.Τελικά κατάφερα να λυτρωθώ κι αυτό είχε σημασία. Τα κατάφερα!
Εκείνο το ηλιοβασίλεμα ήταν το σπουδαιότερο της ζωής μου .Μαζί με αυτό γεννήθηκε και η Ανατολή μου. Το βράδυ, ανάλαφρη και απελευθερωμένη από τα δικά σου βαρίδια κοιμήθηκα ήρεμη, γαλήνια, χωρίς γιατί, χωρίς σκέψεις, χωρίς ερωτηματικά.
Λυτρώθηκα μωρό μου από σένα και σε ευχαριστώ που άργησες να γυρίσεις πίσω γιατί έτσι πρόλαβα να πετάξω μακρυά σου.