Γράφει η Ειρήνη Αντωνάκη.
Η ελευθερία είναι αυτονόητη· γεννιέσαι για να είσαι ελεύθερος/η, όχι υποχείριο κάποιου νάρκισσου.
Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σε αγγίζει, να σε χειραγωγεί, να ορίζει τη ζωή σου. Δεν γίνεται κανείς να σου τερματίσει τη ζωή επειδή έτσι θέλησε.
Για τις φορές που σου σήκωσε χέρι για να σε χτυπήσει και όχι για να σε αγκαλιάσει.
Για τις φορές που οι λέξεις που ξεστόμισε, σε χτύπησαν σαν ηλεκτροσόκ και σε ισοπέδωσαν.
Για τις φορές που σε πλάκωσε στο ξύλο επειδή δεν ταίριαζες στα “πρέπει” του.
Για όλες εκείνες τις φορές που ύψωσε το χέρι και το στόμα του, εσύ να υψώσεις τον τόνο της φωνής σου, να βγάλεις τις κραυγές σου και να φωνάξεις την αλήθεια σου.
Οι λέξεις να μην βρίσκονται ένα κουβάρι πλεγμένες στο λαιμό σου αλλά να μπουν σε σειρά και να βγουν. Να μιλήσεις για το θηρίο που βλέπεις εσύ γιατί εμείς βλέπουμε ένα ον περιτυλιγμένο με ψεύτικα στοιχεία.
Γιατί μια ζωή αυτός πρέπει να έχει τα σωστά και εσύ τα λάθος ενώ στην πραγματικότητα το μόνο σωστό είσαι εσύ;
Μίλησε, μην κρατάς άλλο τη σιωπή.
Είσαι εσύ και είσαι μοναδική.
Είσαι γυναίκα και είσαι μοναδική.
Μην αφήνεις τη ψυχή σου να κομματιάζεται, κομμάτιασε την αιτία που το προκαλεί.
Είμαστε μαζί σου, σε παίρνουμε αγκαλιά και προχωράμε.
Δεν είσαι μόνη! Μίλησε και όλοι μαζί θα αντιμετωπίσουμε τον φόβο.
Άλλωστε, εάν κάτι μας έμαθαν τα παραμύθια, είναι να αντιμετωπίζουμε το κακό γιατί το καλό και το δίκαιο, είναι πάντα πιο ισχυρά.