Το δικό μου New Year Resolution, είναι να παραμείνω αυθεντικός. Το δικό σου;

Γράφει The Y Factor

Χριστούγεννα λοιπόν. Η εποχή που με την γέννηση του Θεανθρώπου συμβολίζει και τη δική μας αναγέννηση, την έναρξη της εκ νέου προσπάθειάς μας να γίνουμε καλύτεροι με την έλευση και του νέου χρόνου. Νέος χρόνος, νέα αρχή. Ο Δυτικός κόσμος έχει το έθιμο των «Υποσχέσεων του νέου Έτους» (New year resolutions), σύμφωνα με το οποίο υποσχόμαστε στον εαυτό μας να τηρήσουμε κάποιες υποσχέσεις προς τον εαυτό μας για αυτοβελτίωση. Ο Ελληνικός κόσμος όμως έχει μια άλλη φράση που λέει «Μεγάλη μπουκιά να φας, μεγάλη κουβέντα μην πεις».

Ως άνθρωποι μας αρέσουν οι βαρύγδουπες εκφράσεις, οι «ψαγμένες» τοποθετήσεις. Είναι στα πλαίσια της κοινωνικότητας και της προσπάθειάς μας για αναγνώριση  η παράθεση ιδεών, απόψεων, φιλοσοφιών και στάσεων ζωής που πηγάζουν από τις εμπειρίες μας. Μας γεμίζει το να μας αποδέχονται οι άλλοι για τις απόψεις μας και το πού έχουμε φτάσει πνευματικά (sic) μέσα από τις δυσκολίες που μας έφερε η ζωή. Πολλές από αυτές «χωρίς να τις αξίζουμε». Σε τελική ανάλυση όμως θέμα επιλογών ήταν όλα.

Τα καλά πράγματα δε συμβαίνουν στη ζωή μας επειδή τα αξίζουμε. Συμβαίνουν επειδή είμαστε έτοιμοι. Και «έτοιμοι» δε σημαίνει ότι κουραστήκαμε, ούτε ότι περάσαμε πολλά, ούτε ότι αντέξαμε πολλά. Δεν είναι ανταμοιβή. Σημαίνει ότι όλα αυτά που περάσαμε και αντέξαμε βρήκαν τη θέση τους μέσα μας, λειτούργησαν όπως έπρεπε, με κόπο αλλά χωρίς βιάση και η ισορροπία κάποια στιγμή ήρθε μόνη της. Απλά βρεθήκαμε εκεί. Σε εκείνο το σημείο που πραγματικά δε μας ενδιαφέρει τί θα σκεφτεί ο καθένας. Ακόμα και τα πιο κοντινά μας πρόσωπα. Όχι επειδή είμαστε εγωιστές, όχι επειδή είμαστε οι καλύτεροι αλλά επειδή δεν φοβόμαστε να αποκαλυφθούμε.

Όταν μπορείς να μιλήσεις για τα πάντα, για εσένα, χωρίς να φοβάσαι αν ήταν σωστό ή αποδεκτό, έχεις κερδίσει το μεγαλύτερο μέρος της μάχης. Είσαι αυθεντικός. Και οι αυτοί οι άνθρωποι σπανίζουν. Όταν αποτινάξεις τη σκλαβιά της αποδοχής, είσαι πραγματικά αυθεντικός και ελεύθερος.

Για να την αποτινάξεις όμως πρέπει να ξέρεις ποιός είσαι. Από πού προέρχεσαι, πού έφτασες, πώς έφτασες εκεί και τί σου άφησαν όλα αυτά. Πολλές φορές όμως αντί να ψάχνουμε τα βαθύτερα αίτια της κατάστασης, ξύνουμε την επιφάνεια παγιδευμένοι ανάμεσα στο τί θέλουμε να είμαστε και τί περιμένουν οι άλλοι από εμάς να είμαστε.

Να είμαστε αρεστοί σε όλους και αποδεκτοί από όλους δε γίνεται.

Το New Year Resolution το δικό μου για το επόμενο έτος είναι να συνεχίσω να είμαι ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ. Όσοι καταλάβουν, θα μείνουν δίπλα μου. Όσοι δεν το καταλάβουν προσφέρουν ένα πολύ καλό μάθημα. Κατά την προσωπική μου εμπειρία, οι άνθρωποι διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: σε αυτούς που καταλαβαίνουν και σε αυτούς που δεν καταλαβαίνουν. Οι πρώτοι, κάποια στιγμή θέλοντας και μη θα καταλήξουν στη ζωή μου, οι δεύτεροι, όσος καιρός και να περάσει  και όσο και να θέλουν, ή να μη θέλουν κιόλας, να καταλάβουν, μοιραία θα αποχωρήσουν. Δεν υπάρχει λόγος να προσκολάμαι εγώ πάνω τους λοιπόν.

Από την άλλη, κάνοντας το δικηγόρο του διαβόλου στον εαυτό μου, ποιός είμαι εγώ που ορίζω τον πήχη; Γιατί να πηγαίνουν οι άλλοι με τα δικά μου δεδομένα; Ποιός με έκανε τον «καλύτερο»; Και θα σου πω, κανείς. Ο στόχος μου όμως είναι να γίνομαι καλύτερος και για να το πετύχω αυτό πρέπει να βάλω κάποιον πήχη. Ο χρόνος είναι το μοναδικό πράγμα που δεν γυρίζει πίσω. Και κουράστηκα πλέον να επενδύω σε καταστάσεις που απλά με φθείρουν. Απλά κουράστηκα.

Το δικό μου, λοιπόν, New Year Resolution για το επόμενο έτος είναι να συνεχίσω να είμαι ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ.

Το δικό σου…;