Είναι χρόνια τώρα που κάνω ακριβώς το ίδιο.
Ψάχνω. Ψάχνω απεγνωσμένα κάποιον να με αγαπήσει. Ψάχνω μηχανικά.
Ψάχνω κάποιον να με αγαπήσει ακριβώς όπως με αγάπησες εσύ.
Ψάχνω κάποιον να είναι ίδιος με εσένα. Κάποιον να είσαι εσύ.
Εσύ στο φιλί.
Εσύ στο άγγιγμα.
Εσύ στην αίσθηση.
Εσύ στον έρωτα.
Κανείς τους.
Παγιδευμένη.
Εγκλωβισμένη.
Τιμωρημένη.
Έτσι αισθάνομαι. Αυτό είμαι.
Παγιδευμένη και εγκλωβισμένη μέσα στον λαβύρινθο του ίδιου μου του εαυτού που είσαι εσύ.
Ψάχνω.
Χάνομαι μέσα στους διαδρόμους του μυαλού μου ψάχνοντας να βρω κάποιον να με αγαπήσει ακριβώς όπως με αγάπησες εσύ. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Να μην ξεφεύγει ούτε ένα χιλιοστό από την δική σου αγάπη.
Όχι απλά να σου μοιάζει. Ψάχνω κάποιον να είσαι εσύ.
Ψάχνω σαν καταραμένη, σαν αιμοσταγές βαμπίρ να βρω κάποιον να είσαι εσύ, να είναι ίδιος με εσένα.
Και δεν είναι κανείς τους.
Γυρνάω από αγκαλιά σε αγκαλιά, από φιλί σε φιλί, από κορμί σε κορμί. Κανείς τους δεν είναι εσύ.
Βρώμικα ξενοδοχεία, παγωμένα κρεβάτια, φτηνά φιλιά, ανόητες αγκαλιές και άδεια μηνύματα.
Κανείς τους δεν είναι εσύ.
Περιφέρομαι αλυσοδεμένη στην Ιδέα σου.
Τιμωρημένη να καίγομαι στην αιώνια πυρά σου.
Τα βλέμματα τους όλα άδεια, τα λόγια τους μισά και χιλιοειπωμένα.
Μα τι λέω; Τα λόγια τους ανύπαρκτα.
Τα αγγίγματα τους πλαστικά.
Πονάει το στομάχι μου κάθε φορά που αφήνω τα σκεπάσματα τους.
Αισθάνομαι άρρωστη. Ζαλίζομαι.
Δε φταίει το ποτό που αδειάζω μέσα μου για να θολώνω το μυαλό μου.
Δε φταίει το γαμημένο το τσιγάρο που γεμίζει καπνό τα μάτια μου για να μη βλέπω.
Φταίει που κανείς τους δεν είναι εσύ.
Κανείς τους.
Σε ψάχνω στο σώμα τους, τους εξερευνώ πόντο πόντο . Κανείς τους δεν είσαι εσύ. Κανείς τους σου λέω.
Αλυσοδεμένη περιφέρομαι στην Ιδέα σου.
Καταραμένη δε βρίσκω λύτρωση σε κανέναν τους.
Τιμωρημένη να σε ψάχνω στο υπόλοιπο της ζωής μου σε βρώμικα ξενοδοχεία, παγωμένα κρεβάτια, φτηνά φιλιά, ανόητες αγκαλιές και άδεια μηνύματα.
Κανείς τους γαμώτο, κανείς τους.
