Κορίτσια μου αγαπημένα σήμερα απευθύνομαι κυρίως σε μας. Κάτι, το οποίο θα κατανοήσετε στην συνέχεια του κειμένου. Ακούγονται πολλά και λέγονται άλλα τόσα απαρχής του κόσμου, για αυτήν την «μάχη των δυο φύλων». Ένα φλέγον ζήτημα έτσι δεν είναι; Έχουν λοιπόν ανά τους αιώνες γίνει «διαμάχες», «διαδηλώσεις», «σεισμοί» και «καταποντισμοί» με μια τάση αύξησης με το πέρασμα των χρόνων για το ποιοι θα «κυριαρχήσουν». Γυναίκες ή άντρες; Μα ας μην γελιόμαστε το «λάβαρο της επανάστασης» το κρατάμε εμείς. Και ναι μεν μέχρι ενός σημείου, καλά κάνουμε. Αλλά από κει κι έπειτα το «ζήτημα» παρά αγριεύει!
Διότι να μεν έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε τη θέση μας στην κοινωνία, να ισορροπήσουμε μέσα σε αυτήν, μα όπως λέει και το αρχαίο ρητό «πάν μέτρον άριστον». Και θα σου εξηγήσω αμέσως τι εννοώ! Βαρέθηκα να ακούω σε γυναικοπαρέες «είμαστε ανεξάρτητες πια κορίτσια, δεν τους έχουμε ανάγκη» και την επόμενη στιγμή «αχ δεν υπάρχουν άντρες πια». Εκεί λοιπόν είναι που παθαίνω το πολιτισμικό σοκ ως γυναίκα κι εγώ, μα ίσως μιας άλλης εποχής. Γιατί κορίτσι μου όταν λες είμαι ανεξάρτητη σε όλα, μάθε να δέχεσαι και να υποστηρίζεις την άποψη σου στο 100%. Ναι; Αφού δεν τους χρειαζόμαστε γιατί διαμαρτυρόμαστε ότι δεν υπάρχουν πια;
Φάσκουμε και αντιφάσκουμε, κοροϊδεύοντας τους ίδιους τους εαυτούς μας. Και μην μπερδεύεσαι, δεν σου λέω πως δεν είναι αναγκαίο να στηριζόμαστε στα πόδια μας όσον αφορά την ζωή μας. Μα, από κει κι έπειτα ας πάψουμε να λέμε ψέματα μεταξύ μας! Ναι, τους έχουμε ανάγκη τους άντρες. Και όχι για να μας καλύπτουν οικονομικά και να είναι από «πάνω» μας. Μα για να τους έχουμε δίπλα μας. Η αγκαλιά τους να γίνεται το «καταφύγιο» μας μέσα στις έγνοιες της καθημερινότητας. Να είναι εκείνοι, που η δύναμη τους και το καθάριο βλέμμα τους, θα τους μετατρέπει σε «φάρους» μέσα στην «φουρτούνα». Οι άντρες που στο πλευρό τους θα νιώθουμε προστατευμένες. Αυτοί που θα τους «ξεχωρίσουμε», θαυμάζοντας τους και με την σειρά τους θα μας «ανεβάσουν στον θρόνο» της καρδιάς τους. Σωστά;
Ας τους αγκαλιάσουμε λοιπόν κι ας τους ακούσουμε. Σεβασμό κι αγάπη θέλουν κι αυτοί, όπως κι εμείς. Ας «κατεβάσουμε την παντιέρα» λίγο, γιατί «φοβίζει» και τους «απομακρύνει». Και δεν το θέλουμε αυτό το τελευταίο! Τους έχουμε ανάγκη αγάπη μου, εκείνους τους πραγματικούς μάγκες που θα κάνουν την δύναμη τους και δικιά μας.
