Πόσο με άδειασε η απουσία σου;

Γράφει η Δήμητρα Αποστολοπούλου.

Δεν έχω τι να σου γράψω για ακόμη μια φορά.
Και πόσο με τρελαίνει αυτή η στασιμότητα.
Σαν να μην κινείται τίποτα μέσα μου, γύρω μου.
Σαν να μην έχω κάτι να μου γαργαλήσει έτσι λίγο εκείνες τις χορδές τις συρμάτινες, της ψυχής
Εκείνες που όταν τις αγγίξεις έστω και λίγο βγάζουν ήχους και στίχους με νοήματα.

Δεν βγάζω νόημα πια.
Κανένα άρωμα, καμιά μελωδία και καμιά βαλίτσα δεν με γεμίζει.
Καμιά ελπίδα.
Κανένα όνειρο.

Πόσο πρέπει να έχω αδειάσει αλήθεια;
Που πια κανένα μου κύτταρο δεν νιώθει.
Δεν συγκινείται.

Συγχώρα με.
Απλά δεν έχω κάτι να σου γράψω για ακόμη μια φορά.