All posts by: Αντζέλικα Θεοφανίδη

Συναίσθημα ολόκληρη. Αυτή είμαι εγώ. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, κλαίω, γελάω, θυμώνω, αγαπάω, πληγώνομαι. Πολύ. Δεν έχει μέτρο το συναίσθημα. Όλα είναι χείμαρρος στη περίπτωση μου. Χείμαρρος που ξεχύνεται και απλώνεται σε κόλλες λευκές που σιγά σιγά μουντώνουν, φωτίζονται, απελπίζονται. Η ψυχή μου αγαπά το γκρίζο, το μουντό, τις καταιγίδες, το φεγγάρι. Η έμπνευση μου, τα κομμάτια μου που σκορπίστηκαν σε ανθρώπους, στιγμές, και όνειρα. Το μονοπάτι της γραφής μου θα το περπατήσουμε παρέα. Πάμε να ενώσουμε τα κομμάτια μας ;