Εξομολογησεις

Γράφει η Ειρήνη Αντωνάκη Είναι μια ευθεία μέχρι τη στιγμή που συναντάς μια μικρή ανηφόρα η οποία σε οδηγεί σε μια όμορφη, παραδοσιακή γειτονιά.Κατεβαίνω από το αμάξι και αμέσως νιώθω τη καρδιά μου να χτυπά. Το καταφύγιο μου όπως πάντα εκεί και στο εσωτερικό τ...

Γράφει η Περσεφόνη Χρυσαφίδου  Δε θυμάμαι από πότε, αλλά νιώθω πως μπορώ να πω με μεγάλη βεβαιότητα πως οι άνθρωποι, σχεδόν από πάντα, είχαν συνδυάσει τα μεγάλα αστικά κέντρα, και τις μεγαλουπόλεις γενικότερα, με την επιτυχία και, κατ᾽επέκταση, με την προσωπι...

Γράφει ο Γιάννης Βογιακέλης Να είσαι εκεί. Να υπάρχεις. Να γεμίζεις εκείνη την κενή αγκαλιά που λες πως ανήκεις... Γιατί είναι κενή ρε; Δική σου δεν ήταν να την φροντίσεις; Δική σου δεν ήταν να την κρατήσεις ζεστή; Τώρα πάγωσε και μαζεύτηκε να ζεσταθεί. Τώρα ...

Γράφει ο Γιώργος Χίτζιος Ποιος, τι, φταίειΚαι η φλόγα στα μάτια της καρδιάς, έσβησεΚαι μες στο σκοτάδι, το μυαλό παραπαίει; Ποιος, τι, φταίειΚαι τα κάτασπρα κρίνα μαράθηκανΆγιους γιους δεν δίνουν και στέρφα η γη κλαίει; Ποιος, τι, φταίειΚαι η καρδερίνα στο χρ...

Γράφει η Μαρία Αρφαρά Αγαπητά μου παιδιά, Γνωρίζω πως το να είστε μαθητές δεν είναι ότι πιο εύκολο. Έχω περάσει και εγώ από την ίδια θέση και καταλαβαίνω απόλυτα πως αισθάνεστε. Θέλω να γνωρίζετε πως για μένα οι βαθμοί που θα δω στον έλεγχό σας δεν είναι το π...

Γράφει ο Γιώργος Χίτζιος Τι γυρεύεις; Τι ψάχνεις παλιέ μου εαυτέ;Αυτόν που γνώριζες, λησμόνησε τον.Στης ζωής τον καφενέ,αυτόν με τις φθαρμένες καρέκλες τις ψάθινες,στο φλιτζάνι που γύρισε,του φανερώθηκε δρόμος, στρωμένος με ροδοπέταλα.Δεμένο εσύ τον κράταγες ...