Παιδι

Γράφει η Τζένη Γιαννοπούλου Τις βλέπεις στο δρόμο, στο σχολείο, στο πάρκο, στο σούπερ μάρκετ, στη δουλειά. Είναι παντού γύρω σου. Γυναίκες που είτε από επιλογή είτε όχι μεγαλώνουν μόνες τους τα παιδιά τους. Γυναίκες που αναγκάστηκαν να παίζουν το ρόλο και της...

Γράφει η Πράξια Αρέστη Όταν είμαι μαζί σου δεν μου λείπει τίποτα.Δεν μου λείπουν τα ταξίδια, ταξίδευω μέσα στα μάτια σουδεν μου λείπουν νέες μυρωδιές, ρουφάω συνεχώς την ίδια τη δική σου και γεμίζω.Λατρεύω την γκρίνια σου, το σχήμα που παίρνει το πρόσωπό σου ...

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος Και μιας και πέρασε η μέρα του πατέρα και τα φώτα έσβησαν και σήμερα δεν είναι μέρα γιορτινή, μα είναι απλά Τετάρτη.Εγώ θέλω να πω σήμερα χρόνια πολλά, σε εκείνους τους μπαμπάδες, που γιορτάζουν κάθε μέρα και κάθε νύχτα σιωπούν. Σ...

Γράφει η Δέσποινα Χατζάκη Να τα ακούτε τα παιδιά σας. Να τα αφουγκράζεστε. Να τα αγκαλιάζετε. Ακόμα κι αν δεν το διατυπώνουν με λόγια, όλα τα παιδιά θα ήθελαν να κρατάτε τις υποσχέσεις σας. Αν υποσχεθείτε να τα ανταμείψετε, κάντε το, μα κι αν υποσχεθείτε να τ...

Γράφει η Βίκυ Πλευρίτη Βλέπεις πάνε δέκα χρόνια τώρα που εκτός από κορίτσι που έγινε γυναίκα, είμαι και μητέρα. Γονιός. Τι ορισμό να δώσεις σε έναν τέτοιο ρόλο. Για τα πρώτα χρόνια της ζωής τους αφήνεις στην άκρη ότι είχες έως τότε δεδομένο. Τα δεδομένα σου α...

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος Σε ξέχασαν!Σε ξέχασαν όλοι τους, μα εσύ δεν ξέχασες ποτέ κανέναν.Σε αφήσανε μοναχή σου, όλοι εκείνοι που εσύ δεν τους παράτησες ποτέ σου.Σε ξέχασαν σε έναν καναπέ, μπροστά από μια οθόνη, με ανόητες σαπουνόπερες, ανιαρά δελτία ειδή...

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος Γιε μου, σου γράφω απόψε κάτι, γιατί τα λόγια τα παίρνει ο αέρας, σε αντίθεση με τα γραπτά που μένουν, εσύ πες το αν θες, "Ο δεκάλογος για το πώς χορεύεται η ζωή". Και το μόνο που θέλω από εσένα, είναι να πάρεις αυτές τις αράδες κ...