Σχεσεις

Γράφει η Θένια Ανδρικοπούλου. Ξέρεις... θα μπορούσα αυτή τη στιγμή να γράψω πολλά πράγματα για το ποσό απαίσια νιώθω. Αλλά ίσως είναι της στιγμής. Πως μπορώ όμως να συνεχίζω να νιώθω όλα αυτά τα υπέροχα συναισθήματα για σενα που εξαφανίζεσαι έτσι απλά χωρίς ...

Γράφει η Δήμητρα Αποστολοπούλου. Δεν περιμένω τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα. Δεν ξέρω αν αυτό λέγεται ελευθερία ή αδράνεια. Με ένα σώμα πιο κουρασμένο από ποτέ. Με καινούργιες ουλές στο σώμα μου που ολοένα τις πειράζω. Κάποιες φορές από αμηχανία και κάποιες ά...

Γράφει η Ιωάννα Νικολαντωνάκη. Γύρισα να φύγω και σε άκουσα να φωνάζεις το όνομά μου. Δεν σταμάτησα. Άλλο ενα βήμα και άκουσα περίμενε σε παρακαλώ. Σταμάτησα χωρίς να γυρίσω να σε κοιτάξω. Εβαλες το χέρι σου στον ώμο μου και τότε μόνο γύρισα. Γύρισα γι...

Γράφει η Κλεψύδρα. Βγήκε στο μπαλκόνι. Πορτάκι - κλουβάκι ανήθικα υποκοριστικά. Ένα χέρι, ένα καναρίνι, του χαιδεύει το κεφάλι απαλά  με το δάχτυλο, προσεκτικά, σα κόσμημα αφόρετο, ακριβό και ξένο, μα τα μικρά του  φτερά τα κρατάει. Αδίαφορη στο στριφνό γου...

Γράφει η Χριστίνα Ρογκάκου. Σήμερα κορίτσια μου αγαπημένα (να με συγχωρήσετε οι φίλοι άνδρες για την ξεχωριστή αναφορά στο ευαίσθητο φύλο, μα στην συνέχεια του άρθρου θα καταλάβετε γιατί επικεντρώνετε η προσφώνηση σε μας) θα αναφερθούμε σε ένα ιδιαίτερο ζήτημ...

Γράφει η Κρυσταλλένια Γαβριηλίδου. Φέρεις πληγές ρωγμές και έπειτα πέφτεις σε ένα κομήτη. Δως του ότι όνομα θες. Πες το πεπρωμένο, πες το έτερον ήμισυ, χημεία, παλιοί γνώριμοι από μια άλλη ζωή, κάτι που απλά είχες ανάγκη ή ότι άλλο. Εσύ που μέχρι χθες αυτά τ...

Γράφει η Αμάντα Παναγιώτου. Τελικά τι διαχωρίζει το σεξ από τον ερωτα; Υπάρχει άραγε διαφορά; Πριν γραψω αυτό το κείμενο είπα να πάρω τη γνώμη τρίτων. Πόσο διαφορετικά μπορεί να το σκέφτονται οι άντρες από τις γυναίκες; Έχει να κάνει με το συναίσθημα; Κα...

Γράφει η Κωνσταντίνα Ποζουκίδου. Κάποιο βράδυ σου ‘χα πει πως θέλω να γυρίσω όλο το κόσμο, όλο το κόσμο Και συ μου γέλασες γλυκά και μου πες το φιλί μου μυρίζει δυόσμο, μυρίζει δυόσμο… Στο άκουσμα αυτών των στίχων πάντα συγκινούμαι!  Ταξιδεύω και εγώ ...

Γράφει η Σαντίνα Δεναξά (Λίκνον) Κι ενώ πέφτουν οι τίτλοι του τέλους στην ερωτική ταινία που πρωταγωνιστούσες, φεύγεις από την αίθουσα προβολής κι από την ζωή του με μια αίσθηση κενού στην καρδιά και με μια απογοήτευση βαριά σαν πέτρα στο στομάχι. Αναρωτιόσου...