Σχεσεις

Γράφει η Μπάρμπυ Κορμαρή. Σε σκέφτομαι συνέχεια, το ξέρεις; Ούτε κατάλαβα πώς έγινε αυτό. Μα ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι κυριαρχείς στο μυαλό μου. Κι εγώ που είχα υψώσει άμυνες και είχα κλείσει πόρτες, ξαφνιάζομαι! Από πού τρύπωσες εσύ; Πώς έγινες γλυκός...

Γράφει ο Σάκης Χαλβαντζής. Βρέχει! Καμιά βροχή όμως, δεν σ’έφερε ποτέ πίσω σ’εμένα. Τι κι αν σε περίμενα, τι κι αν η βροχή ήρθε σαν λύτρωση από τον ουρανό για να ξεπλύνει όλες τις βέβηλες εικόνες του πρόσφατου παρελθόντος; Βλέπεις.. παλεύουν ακόμη μέσα μου, ...

Γράφει η Νένα Παπαδοπούλου. Έτσι ξαφνικά, ξυπνάς ένα πρωί και έρχονται μπροστά σου όλα όσα δεν ήθελες να δεις, όλα όσα χρόνια έκρυβες μέσα σου για να μην αντιμετωπίσεις τις συνέπειες. Είναι εκείνα τα λάθη που ποτέ δεν αναγνώρισες, οι άνθρωποι που πλήγωσε...

Γράφει η Μπάρμπυ Κορμαρή. Τι παράξενη, αλήθεια, που είναι η ζωή! Τα πάντα ανατρέπονται μέσα σε μια στιγμή. Όλα όσα πάλευες για χρόνια να δημιουργήσεις, γκρεμίζονται μπροστά στα μάτια σου σαν ένας πύργος από τραπουλόχαρτα. Κι εκεί που νόμιζες πως έχεις τα...

Γράφει η Θένια Ανδικοπούλου. Ξέρεις... θα μπορούσα αυτή τη στιγμή να γράψω πολλά πράγματα για το ποσό απαίσια νιώθω. Αλλά ίσως είναι της στιγμής. Πως μπορώ όμως να συνεχίζω να νιώθω όλα αυτά τα υπέροχα συναισθήματα για σενα που εξαφανίζεσαι έτσι απλά χωρίς κ...

Γράφει η Δήμητρα Αποστολοπούλου. Να σιωπώ. Να κλαίω αθόρυβα. Στα κρυφά. Να κρατάω μέσα μου όσα δεν τολμώ να πω γιατί δεν “πρέπει”. Γιατί πρέπει να είμαι ευγενική. Γιατί πρέπει να συμβιβαστώ σε μια σκατοκοινωνία που με έκανε σαν τα μούτρα της. Να υπομένω. Δί...

Γράφει η Άντζελα Καμπέρου. Η ζωή μας  είναι όπως  το ακατάστατο δωμάτιο ενός εφήβου. Πεταγμένα πράγματα δεξιά και αριστερά, άλλα εξέχουσας σημασίας και άλλα τελείως αδιάφορα. Τη στιγμή που πας να βάλεις μια τάξη και να συμμαζέψεις το χάος ξεπετάγεται από κάπο...

Γράφει η Νένα Παπαδοπούλου. Ένα μήνυμα στο κινητό, ένα τηλεφώνημα διαφορετικό από τα άλλα, μια ξαφνική επίσκεψη γεμάτη σύννεφα ή ακόμα και μια εξαφάνιση για μέρες! Θα μου πεις τι είναι όλα αυτά; Είναι εκείνες οι καταστάσεις που οδηγούν στο τέλος, στο τέλος τη...

Γράφει η Δήμητρα Αποστολοπούλου. Δεν περιμένω τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα. Δεν ξέρω αν αυτό λέγεται ελευθερία ή αδράνεια. Με ένα σώμα πιο κουρασμένο από ποτέ. Με καινούργιες ουλές στο σώμα μου που ολοένα τις πειράζω. Κάποιες φορές από αμηχανία και κάποιες άλλες...

Γράφει η Κλεψύδρα. Βγήκε στο μπαλκόνι. Πορτάκι - κλουβάκι ανήθικα υποκοριστικά. Ένα χέρι, ένα καναρίνι, του χαιδεύει το κεφάλι απαλά  με το δάχτυλο, προσεκτικά, σα κόσμημα αφόρετο, ακριβό και ξένο, μα τα μικρά του  φτερά τα κρατάει. Αδίαφορη στο στριφνό γου...