Loading posts...
Να γίνεσαι η ηρεμία μου, μέσα στην καταιγίδα!

Να γίνεσαι η ηρεμία μου, μέσα στην καταιγίδα!

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου Έχουμε μετρήσει ανθρώπους κι ανθρωπάκια.. Και οι δυο μας. Αφήσαμε να αλωνίσουν στην ζωή μας διάφοροι τέτοιοι. Κι εμείς μείναμε να τους παρατηρούμε. Άλλοι περπάτησαν με σεβασμό, άλλοι με έπαρση. Άλλοι πίστεψαν πως μπορούσαν να μας δι...
Δώσε μου λίγη από την θάλασσά σου

Δώσε μου λίγη από την θάλασσά σου

Γράφει η Ειρήνη Σταυρακάκη. Όπως εσύ, έτσι κι εγώ, έμαθα να πετώ στον ουρανό. Αέρας. Πότε απαλά, πότε ορμητικά αγγίζει το σώμα σου παντού. Οι ουρανοί γύρω σου είναι πολλοί. Με συννεφιά και με λιακάδα. Σ’ αρέσει κι η χαλαρή βροχή, μια αφορμή να πλύνεις το ρο...
Μπήκες, με σάρωσες και δεν πρόλαβα ούτε να σε νιώσω

Μπήκες, με σάρωσες και δεν πρόλαβα ούτε να σε νιώσω

Γράφει η Αμάντα Παναγιώτου. Ούτε που πρόλαβα να καταλάβω. Ξαφνικά ήρθες γεμάτος όρκους και υποσχέσεις πείθοντας με ότι υπάρχει το ιδανικό αυτό που λίγο αν το σπρώξουμε θα φτάσει τη τελειότητα, ο έρωτας που δε θα φύγει και τα πυροτεχνήματα που δε θα σβήσο...
Όταν αρχίσει και σηκώνει άνεμο..

Όταν αρχίσει και σηκώνει άνεμο..

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου. Είναι παράξενα τα μπουρίνια. Σηκώνουν άνεμο, σηκώνουν κι ερωτήσεις. Κι αυτές οι ερωτήσεις δεν μένουν ποτέ αναπάντητες. Ζητάνε απάντηση μέχρι να καταλλαγιάσει ο άνεμος. Τι βρίσκεται στην άλλη πλευρά του φόβου σου; Τι θα έκανες σ...
Ρόδο κόκκινο του ανέμου

Ρόδο κόκκινο του ανέμου

Γράφει η Ειρήνη Σταυρακάκη. Ρόδο κόκκινο του ανέμου μες στον κάμπο φυτεμένο, δείξε μου κι εσύ το δρόμο μες στων σχέσεων το χρόνο. Πέρασες άνεμους πολλούς, μέσα σε δύσκολους καιρούς. Είδες λιακάδες ζηλευτές, ανεμώνες και χαρές. Ρίξε ένα πέταλο να δω, προς τα...