Tagged as: άντζελα καμπέρου

Γράφει ο Γιάννης Βογιακέλης και η Άντζυ Καμπέρου Όταν θα είσαι η επιθυμία μου, σαν χείμαρρος θα σε τυλίξω με τα χέρια μου. Με δυο χάδια, θα σε κρατήσω από τον λαιμό και την μέση. Θα δεις στα μάτια μου ό, τι λέει η καρδιά μου και υπνωτισμένος από τα δικά σου, ...

Γράφει η Άντζελα Καμπέρου  Πάντα σ' αγαπούσα, πάντα η καρδιά μου ήταν δοσμένη σε εσένα, με όλο της το είναι, με όλη τη δύναμη που της είχε απομείνει. Ήταν πάντα δική σου, να την κάνεις ό, τι εσύ θες, να την πάρεις και να την πετάξεις, να την ποδοπατήσεις ή να...

Γράφει η Άντζελα Καμπέρου Έρχεσαι και χτυπάς την πόρτα μου χαράματα, τέσσερα μηνύματα, έξι κλήσεις στο κινητό και δυο απεγνωσμένες φωνές κάτω από το παράθυρο.Σηκώνομαι παραξενεμένη, αγουροξυπνημένη και προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει. Τι θες εσύ εδώ, τι κάν...

Γράφει η Άντζελα Καμπέρου Πιάνω τον εαυτό μου να κλαίει πάλι, η ώρα 5 το ξημέρωμα και εγώ ακόμα στριφογυρίζω στο κρεβάτι. Το μαξιλάρι μου είναι μούσκεμα από τα δάκρυα μου και εγώ για μια ακόμα φορά βρίσκομαι να κοιτάζω το λευκό ταβάνι. Αναρωτιέμαι καμιά φορά ...

Γράφουν η Άντζελα Καμπέρου και ο Γιάννης Βογιακέλης Με μια ανάσα φύγαμε μπροστά. Ούτε πίσω κοιτάξαμε, ούτε στάση κάναμε. Ευθεία, σαν η Γη να έσβηνε τις στροφές της. Σαν να ήξερε την μέθη μας και να μην ήθελε να προσθέσει σε αυτή τη ζάλη. Αρκετή, σου λέει, ήτα...

Γράφει η Άντζελα Καμπέρου Οι δείκτες του ρολογιού τρέχουν ασταμάτητα, οι ώρες περνάνε και τα δάχτυλά μου μένουν κολλημένα να αιωρούνται πάνω από το κινητό, πάνω από τα γράμματα. Τα μάτια μου είναι στυλωμένα στην οθόνη και καρφώνουν το όνομά σου στο κουτάκι το...

Γράφει η Άντζελα Καμπέρου Η βαλίτσα είναι έτοιμη, φτιαγμένη και κλεισμένη, με περιμένει στην είσοδο του σπιτιού να φύγουμε. Τσεκάρω μια τελευταία φορά το σπίτι, κλείνω και κλειδώνω την πόρτα και ξεκινάω να πάω προς το ταξί που με περιμένει ήδη 10 λεπτά. Ο ουρ...

Γράφει η Άντζελα Καμπέρου Χείλη ερμητικά κλειστά, μάτια που είναι καρφωμένα στο κενό και σιγά σιγά δακρύζουν, μία άδεια καρέκλα απέναντι και η ατμόσφαιρα μυρίζει βρεγμένο έδαφος.Έκλαιγε εκείνη και έκλαιγε και ο ουρανός μαζί της εκείνο το βράδυ. Λίγο πριν είχε...

Γράφει η Άντζελα Καμπέρου Κάποιες φορές αναλογίζομαι, αν όλα εκείνα που ένιωσα, όλα εκείνα που βίωσα άξιζαν. Αν εκείνα που τόσο πόνεσαν και καμιά φορά ακόμα πονάνε, άξιζαν τα δάκρυα και τις άγρυπνες νύχτες. Αν οι φίλοι που άκουγαν βράδια αξημέρωτα όλα εκείνα ...