Loading posts...
Εκείνοι που έχουν αποδεχτεί κι αγαπήσει, γίνονται οι λιακάδες μας..

Εκείνοι που έχουν αποδεχτεί κι αγαπήσει, γίνονται οι λιακάδες μας..

Γράφει η Αλεξία Βούλγαρη Τα φυσικά φαινόμενα πολλές φορες μοιαζουν με τις ψυχικες μας καταστασεις. Πόσες φορες παρομοιασαμε ενα χαμόγελο με τον ηλιο ή καναμε καποιον παραλληλισμό αναμεσα στο σκοταδι και τα ματια κάποιου ανθρωπου.. Ετσι ειναι και με τους τυ...
Εκείνοι που μπήκαν τυχαία στη ζωή μας, και στάθηκαν μοιραίοι και υπέροχοι!

Εκείνοι που μπήκαν τυχαία στη ζωή μας, και στάθηκαν μοιραίοι και υπέροχοι!

Γράφει η Αλεξία Βούλγαρη Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού που ονομάζεται ζωή, γνωρίζουμε όλα τα είδη ανθρώπων. Κάποιοι από αυτούς μένουν να μας υπενθυμίζουν πόσο τυχεροί είμαστε που τους έχουμε δίπλα μας, άλλοι έρχονται για λίγο ,να μας αφυπνίσουν και να φύγου...
Καλημέρα, χαμογέλα! Το αξίζεις!

Καλημέρα, χαμογέλα! Το αξίζεις!

Γράφει η Αλεξία Βούλγαρη Καλημέρα, αξίζεις. Είναι κάτι που χρειαζόσουν να ακούσεις έτσι; Ίσως και να το καρτερούσες από τα χείλη κάποιου καιρό τώρα μα να μην το άκουσες ποτέ. Δεν πειράζει, είμαι εγώ εδώ  να στο θυμίσω ή μάλλον να σου επιδείξω τρόπους να το ...
Στη ζωή, προσπάθησε να γίνεις “μπαμπάς” όχι πα-τέρας.

Στη ζωή, προσπάθησε να γίνεις “μπαμπάς” όχι πα-τέρας.

Γράφει η Αλεξία Βούλγαρη Πρότυπο άντρα, προστάτης, αρχηγός, στήριγμα, οικογενειάρχης. Αυτό δεν υποτίθεται ότι χαρακτηρίζει έναν πατέρα; Αυτή την εικόνα θα περιγράφαμε όλοι αν μας το ζητούσαν, έχοντας τοποθετήσει το πρότυπο αυτό στα πιο ψηλά ιδανικά μας, τόσ...
Το θύμα, δεν προκάλεσε ποτέ! Σήκω, μίλα, τόλμα!

Το θύμα, δεν προκάλεσε ποτέ! Σήκω, μίλα, τόλμα!

Γράφει η Αλεξία Βούλγαρη Στη μητέρα μου έλεγα τα πάντα. Θυμάμαι της είχα πει ακόμη και για τις πρώτες φορές των πειραματισμών και των αναζητήσεών μου. Τίποτα δεν την είχε σοκάρει, αλλά εκείνο το περιστατικό δεν άντεχα να το εκφράσω. Φαίνεται ακόμα και οι λέ...
Όταν μια μάνα κλαίει, λυγίζει ακόμη κι ο Θεός.

Όταν μια μάνα κλαίει, λυγίζει ακόμη κι ο Θεός.

Γράφει η Αλεξία Βούλγαρη Πόσες φορές είδες τη μητέρα σου να κλαίει μπροστά σου; Ελάχιστες, έτσι δεν είναι; Και όταν μιλάω για δάκρια δεν εννοώ αυτά της συγκίνησης και της ικανοποίησης, αλλά εκείνα που αν τα γευτείς θα σου αφήσουν μια γεύση στυφή και έντονη....