Tagged as: αντίο

Γράφει η Πράξια Αρέστη Στη ζωή έμαθα ότι υπάρχουν τα μικρά αντίο και το μεγάλο αντίο που δίνει το τέλος. Τα μικρά αντίο είναι αυτά που λες όταν έχεις πληγωθεί, αλλά αντέχεις να μείνεις λίγο ακόμη και παρακαλάς ο άλλος να κάνει την υπέρβαση και να σου ζητήσε...

Γράφει η Πωλίνα Πανέρη Τι νόημα θα είχε ο ήλιος, αν δεν τον έκρυβε το φεγγάρι; Πόσο φωτεινό θα έμοιαζε το λευκό, αν δεν υπήρχε το μαύρο; Πώς θα καταλαβαίναμε το γλυκό αν δε δοκιμάζαμε το πικρό; Σωστό και λάθος, καλό και κακό, όμορφο κι άσχημο -παντού αντιθέ...

Γράφει η Άντζελα Καμπέρου Σε θυμήθηκα τις προάλλες. Είχες καιρό να περάσεις από το μυαλό μου, με αυτόν τον τρόπο τουλάχιστον. Καθόμουν και χάζευα κάτι φωτογραφίες στο δωμάτιό μου, κολλημένες στον απέναντι τοίχο μέχρι που το μάτι μου έπεσε σε μία δική σου...

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου. Χαθήκαμε πάλι, όχι τυχαία, συνειδητά. Πέρασαν μέρες επίπονες μέχρι τούτη δω την στιγμή. Μέρες γεμάτες από μνήμες, από λόγια, από σιωπές. Χωρισμοί κι αποχωρισμοί. Τυχαίοι, μοιραίοι, συμπωματικοί, ηθελημένοι, μελετημένοι. Λύσαμε...

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου. Μην το φοβάσαι το αντίο. Έχει μέσα του δύναμη και αποφασιστικότητα. Έχει πείσμα και έχεις διανύσει μεγάλη διαδρομή μέχρι να φτάσεις εκεί. Έχεις περπατήσει πάνω σε σπασμένα κομμάτια. Έχεις προσπαθήσει να μην πέσεις κι ας έχεις γ...

Γράφει ο Αλέξανδρος Κοντόπουλος. Ένα από τα άσχημα πράγματα που μπορεί να σου τύχουν στη ζωή είναι το να επενδύσεις συναισθηματικά σε λάθος ανθρώπους. Είναι κάτι που επαναλαμβάνεις όταν βρίσκεις το άτομο που σε μαγεύει, οπότε αυτοί που ισχυρίζονται ότι δεν ...

Κάθε αποχωρισμός κι ένας μικρός θάνατος. Ένα κομμάτι λιγότερο στην ψυχή των ανθρώπων, μέχρι να φτάσουν  στο τέλος της πορείας τους, τόσο άδειοι και τόσο γεμάτοι την ίδια στιγμή. Γεμάτοι από αντίο, άδειοι από αποθέματα. Γεμάτοι πληγές, στιγμές χαραγμένες, λέξει...

Γράφει η Αναστασία Θεοφανίδου. Αν υπάρχει μια μόνο λέξη που χαρακτηρίζει τον σύγχρονο άνθρωπο, τότε αυτή η λέξη είναι συμβιβασμός. Συνώνυμη του συμβιβασμού είναι η υποχώρηση. Τώρα εδώ, πολλοί διαφωνούν κι ακριβώς εκεί αρχίζει το πρόβλημα. Το πρόβλημα, λοιπόν...

Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου. Δεν είναι πως δεν μπορώ. Δεν θέλω. Είναι τόσο σύνθετο το δεν θέλω μου. Φωνάζει αλλά δεν το ακούς. Ουρλιάζει αλλά δεν ακούς. Δεν σε νοιάζει αλλά ούτε εμένα. Με ένοιαζε αλλά όχι πια. Ξέρεις; Θα το κάνω μια φορά για εμένα....

Γράφει η Δήμητρα Αποστολοπούλου. Πριν φύγεις θέλω κάτι να σου πω.Έλα πιο κοντά, θέλω να στο ψιθυρίσω.Γιατί πονάει η φωνή μου όταν σου μιλάω.Σαν να σπάει κάτι μέσα μου.Γείρε πλάι μου να στο πω στο αυτί.Θέλω να νιώθεις την ανάσα μου να σε γαργαλάει όταν στο λέω....