Tagged as: αποστολοπουλου

Γράφει η Δήμητρα Αποστολοπούλου. Ήσουν 12 χρονών, όταν έπαιζες στο λιβάδι με τις ανθισμένες άγριες ανεμώνες. Θυμάσαι; Εκείνες τις κατακόκκινες. Πόση ζωή αλήθεια κρύβει το κόκκινο!Και εκείνες τις μωβ. Χρώμα πένθιμο λένε. Αλλά αλήθεια πόσο όμορφο, γεμάτο μυστήρ...

Γράφει η Δήμητρα Αποστολοπούλου. Μετά από καιρό θέλησα να σε “ξαναδώ”. Είναι από εκείνες τις νυχτερινές επισκέψεις με την σκέψη, που έκανα σχεδόν κάθε βράδυ μετά τον χωρισμό μας. Περνώντας ο καιρός, τις αραίωνα, ώσπου πέταξα το κλειδί στην θάλασσα και δεν έχω...

Γράφει η Δήμητρα Αποστολοπούλου. Ξέρεις ποια εποχή νοστάλγησα; Εκείνη που δάγκωνα τα χείλη να μην κλάψω κάθε που μάτωνα τα γόνατα μου. Που αυθόρμητα αγκάλιαζα γιατί έτσι ένιωθα. Που έλεγα «Σε αγαπάω» και ας μην ήξερα την πραγματική βαρύτητα αυτής της έννοιας....

Γράφει η Δήμητρα Αποστολοπούλου. Σε αγαπάω. Όχι γιατί σε έχω ανάγκη. Όχι γιατί σε χρειάζομαι για να αναπνέω και να ζω. Σε αγαπάω για κάτι πιο απλό. Γιατί δίπλα σου θέλω να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Γιατί δίπλα σου μαθαίνω πως δεν υπάρχει μόνο μαύρο και άσπρ...