Tagged as: απώλεια

Γράφει η Βασιλική Κοτλίτσα Είναι δύσκολος ετούτος ο αποχωρισμός, ύπουλος, ανελέητος, αλλιώτικος από τους άλλους, ξαφνικός γιατί δε ρώτησε κανέναν. Δε προειδοποίησε στιγμή. Απλά ήρθε και θρονιάστηκε μπροστά μας σε μια στιγμή. Η μυρωδιά του αφήνει ίχνη θανάτου ...

Γράφει η Βάλια Κ. Απώλεια συναισθηματική, ψυχική, σωματική. Μεγάλο το κενό της λέξης που αφήνει και ο φόβος στο άκουσμα της. Υπάρχει όμως και ο καθένας μας την έχει γνωρίσει. Έχει αφήσει τα σημάδια της, ανεξίτηλα μέσα στον χρόνο. Σαν απειλή που κυκλοφορεί ...

Γράφει η Νένα Παπαδοπούλου Φιλία. Η πιο ευλογημένη σχέση στην ζωή όλων μας. Δεν έχει σημασία ούτε το φύλο, ούτε η ηλικία, ούτε η κοινωνική καταξίωση. Το μόνο που μετράει είναι να περνάς καλά με τον άλλον, να σε καταλαβαίνει, να μοιράζεστε τις στιγμές σας, τ...

Γράφει η Αργυρώ Αμπατζίδου. Γιατί όταν αντιμετωπίζω δύσκολες καταστάσεις πάντα στο μυαλό μου έρχεται ένα συγκεκριμένο πρόσωπο; Γιατί περιμένω να ακούσω τη φωνή του, το γέλιο του; Περιμένω να δω τα μάτια του και το χαμόγελό του.. Εχω μια απερίγραπτη επιθυμία ν...

Γράφει η Δήμητρα Αποστολοπούλου. Από εσένα θα θυμάμαι τα μάτια γεμάτα φως. Τα χέρια τα τραχιά από τις δουλειές. Το γέλιο σου. Τη μυρωδιά σου. Τις σιωπές σου. Θα θυμάμαι τις ιστορίες που μου έλεγες για τότε που δούλευες νυχτοφύλακας. Τα πειράγματά σου όταν πα...

Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου Μια φορά και έναν καιρό ήταν η Κλέλια. Η όμορφη Κλέλια με τα μαύρα μαλλιά, τα πρασινογκρί μάτια και το σταρένιο δέρμα. Όλοι την ήξεραν για το χαμόγελό της! Εκείνο που δεν έφευγε ποτέ από τα χείλι της. Ποτέ! Σε ότι και αν σ...

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη! Τι και αν δεν είμαι πια μικρός; Τι και αν έχω περάσει τα 40; Ποιος σου είπε ότι το παιδί που έχω κρυμένο μέσα μου έχει πάψει να σε περιμένει; Χρόνια σε περιμένω! Για την ακρίβεια, δεν έπαψα ποτέ ν...