Tagged as: αυγερινίδου χριστίνα

Γράφει η Χριστίνα Αυγερινίδου Αν έπρεπε να διαλέξω μία υπερδύναμη, θα ήταν αυτή που κλείνεται μέσα σε ένα αντικαταθλιπτικό χαπάκι για να καταπίνονται οι πόνοι, να ξεχνιούνται οι λύπες. Ήθελα πάντα στη ζωή μου να με αλλάξω, να με κάνω μία άλλη. Ζήλευα όσο...

Γράφει η Χριστίνα Αυγερινίδου Σε χάνω και χάνομαι στα διψασμένα χώματα του πλανήτη, στην άκρη της στιγμής που φεύγεις. Σε κοιτώ να ξεμακραίνεις και απορώ πώς αντέχω αυτούς τους κοφτερούς θανάτους. Ένα υπόλοιπο αναπνοής, μια παράταση ηδονής, ένα κάτι περισ...

  Πότε εσύ αγνόησες συμβατικές υποχρεώσεις για μια συνάντηση μαζί μου; Πότε ιεράρχησες τα "θέλω" σου και έδιωξες τα σκουπίδια της ψυχής σου; Πότε ταυτίστηκες με τον έρωτά μου; Ποτέ. Εξάλλου "εμείς δεν είχαμε έρωτα όσο ήμασταν μακριά". Ξέρεις ο έρω...

  Έφυγες. Πήρες τα κρίματά σου από το χέρι κι έφυγες. Έτσι· με συνοπτικές διαδικασίες. Δε χώρεσα στο χώρο σου. "Δεν συμπίπτουμε" είπες κι έφυγες. Κι έμεινα ανάμεσα σε αυτά που έχω και τα πάντα που δεν έχω.  Χαμένη στα χαρτιά του γραφείου μου, παί...

Μισώ κάθε τέλος. Όπως και κάθε χωρισμό συναφή με ομφαλιο λώρο που κόβεται συνήθως βίαια και μονόπλευρα. Έτσι και αυτό το Καλοκαίρι - το περαστικό, που κάποιους τους έλουσε με το φως και την αλμύρα του ενώ άλλοι έμειναν παγιδευμένοι στα χειμωνιάτικα σκοτάδια. Γ...