Loading posts...
Πάμε να σε κεράσω, νύχτα φιλενάδα.

Πάμε να σε κεράσω, νύχτα φιλενάδα.

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου. Είναι μια νύχτα που δεν αποζητά άλλο αλκοόλ, δεν αποζητά σκοτάδι ούτε καν το μοιρολόι που έχουμε συνηθίσει να φοράμε σαν ήχο στις νύχτες μοναξιάς. Είναι μια νύχτα που θέλω να βάλω δυνατά την μουσική και να ξυπνήσω όλους τους δ...
Τίποτα πια, μόνο σιωπή, εγωισμός κι ένας λυγμός που ποτέ δεν έγινε δάκρυα.

Τίποτα πια, μόνο σιωπή, εγωισμός κι ένας λυγμός που ποτέ δεν έγινε δάκρυα.

Γράφει η Μαρία Χριστοδούλου Ένας λυγμός που καραδοκεί μα ποτέ δεν ξεσπάει, ένα κύμα που κτυπάει τα βράχια μα ποτέ δεν ξεχύνεται, ένα δάκρυ που θολώνει την ματιά μα ποτέ δεν κυλάει. Αυτό είχε μάθει στη ζωή του, αυτός ήταν ο τρόπος που ήξερε να ζει και να βι...
Το τελευταίο δάκρυ μου το φυλάω. Όταν θα είμαι πιο δυνατός θα στο χαρίσω.

Το τελευταίο δάκρυ μου το φυλάω. Όταν θα είμαι πιο δυνατός θα στο χαρίσω.

Γράφει ο GA.NF Ίδια εικόνα, το κάλεσμα. Είναι από εκείνες τις μέρες.. Ξέρεις, εκείνες που ακόμα και η ανάσα σου σε ενοχλεί. Οι ανάσες μετράνε το πόσο επιθυμείς κάτι. Ο ρυθμός, η ένταση, δείχνουν το πόσο. Πόσο θες να σκοτώσεις ή να αναστήσεις αυτό που ...
Τα δάκρυά σου, είναι η απόδειξη πως ένιωσες, δόθηκες και προδόθηκες.

Τα δάκρυά σου, είναι η απόδειξη πως ένιωσες, δόθηκες και προδόθηκες.

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος "Φύγε", σου είπε. "Τόσο ήθελα! Δεν σε χρειάζομαι άλλο". Χαμογέλασες αμήχανα και ψεύτικα! Μπροστά της χαμογέλασες με το πιο ψεύτικο χαμόγελο που είχες φορέσει ποτέ σου. Δάγκωσες τα χείλη σου, κοιτάζοντας την ευθεία στα μάτια για...
Νιώσε, χαμογέλα, κλάψε, ΕΡΩΤΕΥΣΟΥ και ζήσε την ζωή.

Νιώσε, χαμογέλα, κλάψε, ΕΡΩΤΕΥΣΟΥ και ζήσε την ζωή.

Γράφει ο Σάκης Χαλβαντζής. Ο έρωτας είναι αγνός. Πηγάζει κατευθείαν από τη ψυχή. Δεν μπορεί να τον τιθασεύσει κανένα φίλτρο του μυαλού. Δε λαθεύει ποτέ ή.. σχεδόν ποτέ. Δύσκολα τον αμφισβητείς. Είναι παντού. Είναι σε καθετί που “χορεύει” γύρω σου. Στροβιλίζε...
Κι αν όλα κατάφερα να τα αλλάξω, το δάκρυ σου δεν το σβησα ποτέ

Κι αν όλα κατάφερα να τα αλλάξω, το δάκρυ σου δεν το σβησα ποτέ

Γράφει ο Άγγελος Μοναχικός Σκεφτόμουν σήμερα έναν άνθρωπο τον οποίο και γνώρισα από τον κόσμο του διαδικτύου. Ξέρει ότι αυτό που κάνω ετούτη την στιγμή το κάνω μόνο για μένα. Ξέρει ότι οι βλέψεις μου δεν ξεπερνούν το πρώτο μου βήμα και τίποτα δεν ανθί...
Εκείνες οι περίεργες ώρες που ένας κόμπος στέκεται στο λαιμό..

Εκείνες οι περίεργες ώρες που ένας κόμπος στέκεται στο λαιμό..

Γράφει η Μπάρμπυ Κορμαρή Περίεργη νύχτα. Μουντή και βαριά. Σαν τη ματιά σου, που είναι σκοτεινιασμένη. Ανταριασμένη θάλασσα το βλέμμα σου, ψάχνει τριγύρω κάπου να ακουμπήσει. Χείλη σφιγμένα, να συγκρατήσεις το τρέμουλο. Και το χαμόγελο δε λέει ν...
Οι γεννημένοι πολεμιστές, έμαθαν να μένουν, να επιμένουν και να υπομένουν

Οι γεννημένοι πολεμιστές, έμαθαν να μένουν, να επιμένουν και να υπομένουν

Είναι και κάποιοι άνθρωποι, γεννημένοι πολεμιστές. Πολεμούν και παλεύουν να κερδίσουν ανθρώπους πληγωμένους, ανθρώπους χαμένους σε δρόμους όπου κανένα συναίσθημα δεν κυριαρχεί. Ανθρώπους που στην αρχή βλέπουν μια σκληρότητα, μια ψυχρότητα στο βλέμμα τους...