Loading posts...
Γιε μου, συγνώμη που δεν είμαι Θεός και είμαι άπλα ο μπαμπάς σου!

Γιε μου, συγνώμη που δεν είμαι Θεός και είμαι άπλα ο μπαμπάς σου!

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος Ο πρώτος που θέλω να διαβάσει αυτό το κείμενο είσαι εσύ. Για εσένα είναι γραμμένο! Για εσένα που ήρθες και μου έμαθες τόσα πολλά, για εσένα που μου επαναπροσδιόρισες όλο μου το είναι, για εσένα που έχεις γεμίσει την ψυχή μου με ...
Χωρίς φίλους, δεν ζεις μάτια μου

Χωρίς φίλους, δεν ζεις μάτια μου

Γράφει η Μαρίνα Κρητικού. Οι άνθρωποι είμαστε κοινωνικά όντα. Έχουμε ανάγκη να ανήκουμε σε μια ομάδα, αλλά και να περιβαλλόμαστε από ανθρώπους που μας νιώθουν. Άνθρωποι που μπορούν να χαρούν με την χαρά μας, να κλάψουν με τον πόνο μας και να μοιραστούν μαζί...
Γκρεμός ο έρωτας κι εσύ βουτάς με όλο σου το “είναι”

Γκρεμός ο έρωτας κι εσύ βουτάς με όλο σου το “είναι”

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου Καθόμαστε ο ένας απέναντι από τον άλλο. Παραγγέλνουμε συμπληρώνοντας ο ένας την φράση του άλλου. Παίρνεις τα μανιτάρια από το πιάτο μου, παίρνω τα κρεμμύδια από το δικό σου. Συγχρονισμένες κινήσεις μιας καλοκουρδισμένης μηχανής...
Όσο εσύ κοιμόσουν κι εγώ σε ερωτευόμουν

Όσο εσύ κοιμόσουν κι εγώ σε ερωτευόμουν

Γράφει η Κωνσταντίνα Τρεπεκλή Την πρώτη φορά που κοιμηθήκαμε μαζί θυμάμαι πόσο θέλαμε κι οι δύο να μείνουμε ξύπνιοι ώστε να μην χάσουμε ούτε ένα δευτερόλεπτο της νύχτας που είχαμε μπροστά μας. Θυμάμαι πόσο ήρεμος ήσουν με τα μάτια σου να γυαλίζουν από το φως...