Tagged as: δήμητρα αποστολοπούλου

Γράφει η Δήμητρα Αποστολοπούλου. Μεγαλώνουν οι άνθρωποί μας. Και παρέα μεγαλώνουμε και εμείς. Περνάνε τα χρόνια και δεν καταλαβαίνουμε πως από παιδάκια που τρέχαμε να βρούμε ασφάλεια στην αγκαλιά των δικών μας, γίναμε μεγάλοι. Και μετράμε τα πράγματα με λέξει...

Γράφει η Δήμητρα Αποστολοπούλου. Δεν ήσουν καλά. Έκανα να σου μιλήσω και εσύ με έδιωχνες μακριά σου. Μα εγώ δεν έφυγα! Έκανα ένα βήμα πιο πίσω. Ήθελα να ξέρεις ότι είμαι κοντά σου. Έγειρα να σε αγκαλιάσω και εσύ με έσπρωχνες. Μα εγώ δεν έφυγα! Έκατσα απέναν...

Γράφει η Δήμητρα Αποστολοπούλου. Σήμερα μου ήρθε στο μυαλό ένα γνώριμο τραγούδι. Παλιό αγαπημένο. Έτσι ξαφνικά. Και αμέσως ένιωσα εκείνο το φτερούγισμα στον χτύπο της καρδιάς και εκείνο το περίεργο αίσθημα που νιώθεις στο στομάχι όταν το αεροπλάνο απογειώνετα...

Γράφει η Δήμητρα Αποστολοπούλου. Άλλαξα. Οι αγκαλιές μου μίκρυναν. Τα χαμόγελά μου λιγόστεψαν. Τα δάκρυά μου στέγνωσαν. Άλλαξα λες. Και μέσα μου ανακατεύεται όλο μου το είναι και ώσπου να καταλάβω πόσο άλλαξα, μένει στην ακτή ότι ξεβράστηκε ώσπου να κάτσει π...

Γράφει η Δήμητρα Αποστολοπούλου. Πολλοί μου έχουν πει και ακόμα μου λένε ότι δείχνω δυνατή και δεν έχω ανάγκη κανέναν. Ότι δείχνω να μην έχω κανένα πρόβλημα να με απασχολεί, ότι δεν χρειάζομαι την βοήθεια κανενός. Ναι φίλε μου, έτσι δείχνω. Έχεις δίκιο. Ξέρε...

Γράφει η Δήμητρα Αποστολοπούλου. Μέσα μου παλεύουν δυο θηρία· η λογική και ο άνθρωπος. Και λέω άνθρωπος γιατί δεν είναι μόνο το συναίσθημα. Είναι πολλά παραπάνω. Η λογική είναι όλα εκείνα τα τέλεια τετραγωνισμένα κουτάκια που μέσα τους κρύβουν γεγονότα, αλήθε...

Γράφει η Δήμητρα Αποστολοπούλου. "-Τι είσαι; Πνεύμα ή αερικό; -Είμαι η θλίψη..." Αγαπημένη φράση από αγαπημένη ταινία, που έμελλε να με στοιχειώσει τελικά. Έχω ερωτευτεί μιαν ιδέα. Δεν έχει χέρια για να με αγκαλιάσει, πόδια για να έρθει κοντά μου. Δεν έχει...

Γράφει η Δήμητρα Αποστολοπούλου. Δεν έχω τι να σου γράψω για ακόμη μια φορά. Και πόσο με τρελαίνει αυτή η στασιμότητα. Σαν να μην κινείται τίποτα μέσα μου, γύρω μου. Σαν να μην έχω κάτι να μου γαργαλήσει έτσι λίγο εκείνες τις χορδές τις συρμάτινες, της ψυχής ...

Γράφει η Δήμητρα Αποστολοπούλου. Παλεύω. Τόσα χρόνια μονομαχώ. Σε έναν αγώνα που άλλοτε είναι άνισος και άλλες υπερτερώ. Για εκείνον με τον ίδιο μου τον εαυτό μιλάω. Για εκείνον που τόσα χρόνια συγκατοικούμε στο ίδιο σώμα, μα δρούμε και αντιδρούμε διαφορετικά...

Γράφει η Δήμητρα Αποστολοπούλου. Να είσαι η πρώτη μου σκέψη όταν ξυπνάω και η τελευταία πριν κοιμηθώ. Να μοιάζουν όλα ανούσια μακριά σου. Να τα κάνω όλα μηχανικά. Να κοιμάμαι, να ξυπνάω και να ξανακοιμάμαι. Η μόνη μου ευτυχία να είναι μήπως σε δω σε κάποιο ό...