Loading posts...
Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι, που ερωτεύονται

Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι, που ερωτεύονται

Γράφει η Δήμητρα Γιαννοπούλου Εκεί έξω υπάρχουν ακόμη άνθρωποι, που ερωτεύονται. Που κάνουν όνειρα κι ευχές, όταν ένα αστέρι πέφτει. Που μπορούν να σε κοιτάξουν στα μάτια, να σου χαμογελάσουν. Που δε φοβούνται να ρισκάρουν. Που τολμάνε να ξεβολευτούν. Εκ...
Θα σου θυμώνω, που συνεχίζεις να ζεις χωρίς να σου λείπω

Θα σου θυμώνω, που συνεχίζεις να ζεις χωρίς να σου λείπω

Γράφει η Δήμητρα Γιαννοπούλου Θα σου θυμώνω... Θα σου θυμώνω για όλες τις νύχτες που με άφησες μόνη. Για όλες τις μέρες που δε βρήκες χρόνο για μας. Θα σου θυμώνω για τις σιωπές, εκείνες τις ατέλειωτες σιωπές... Θα σου θυμώνω, που ποτέ δε με ρώτησες αν είμ...
Είναι πια, αυτή που δεν αναγνωρίζεις. Η μη δεδομένη (σου)..

Είναι πια, αυτή που δεν αναγνωρίζεις. Η μη δεδομένη (σου)..

Γράφει η Δήμητρα Γιαννοπούλου Με πόσες σταγόνες γεμίζει ένα ποτήρι; Με πολλές· με πάρα πολλές. Με εκαντοντάδες φαντάζομαι. Μια μόνο όμως αρκεί για να ξεχειλίσει. Κι αυτή η μία, η τόση δα σταγόνα, κάνει όλη τη... ζημιά. Μια μόνο σταγόνα χρειάζεται για να ξυ...
Σωτήρης Καστάνης : Αν ο έρωτας ήταν τραγούδι, θα ήταν το πιο παθιασμένο τανγκό..

Σωτήρης Καστάνης : Αν ο έρωτας ήταν τραγούδι, θα ήταν το πιο παθιασμένο τανγκό..

Γράφει η Δήμητρα Γιαννοπούλου Τον περασμένο Οκτώβριο οι Μottet μας παρουσίασαν την πρώτη δισκογραφική τους δουλειά, η οποία απέσπασε ενθουσιώδεις κριτικές και κέρδισε επάξια μία θέση στην καρδιά, αλλά και στη δισκοθήκη μας. "Σ' όλο τον κόσμο" ο τίτλος αυ...
Μέχρι να μην υπάρχει πια κανένας λόγος να γυρίσουμε πίσω..

Μέχρι να μην υπάρχει πια κανένας λόγος να γυρίσουμε πίσω..

Γράφει η Δήμητρα Γιαννοπούλου Αυτό το καλοκαίρι θα μας βρει μαζί. Κάπου μακριά απ'την Αθήνα, σε μια θάλασσα, που θα τη βλέπουμε για πρώτη φορά. Στην άμμο μ' ένα ξύλο, θα γράψω τα αρχικά μας και συ θα μου χαμογελάσεις. Κι όταν θα λερώνομαι στη μύτη με παγωτ...
Το μήνυμα που πάλι δεν σου έστειλα, δεν περιμένει απάντηση πια..

Το μήνυμα που πάλι δεν σου έστειλα, δεν περιμένει απάντηση πια..

Γράφει η Δήμητρα Γιαννοπούλου Το μήνυμα που πάλι δεν σου έστειλα.. Έπιασα το κινητό στα χέρια μου, άνοιξα τη συνομιλία μας, έγραψα "κα", μα ούτε σήμερα έφτασε σε σένα η καλημέρα μου. Έκλεισα τη συνομιλία κι άφησα το κινητό στο γραφείο. Άλλη μια μέρα πέρασ...
Ήθελα λίγο ακόμα μαζί σου…

Ήθελα λίγο ακόμα μαζί σου…

Γράφει η Δήμητρα Γιαννοπούλου Λίγο ακόμα ήθελα... Λίγο ακόμα μαζί. Απ' αυτό, το δικό μας μαζί·το χωρίς ταμπέλες. Το μαζί, που λίγοι μπορούν να καταλάβουν κι ακόμη λιγότεροι να αντέξουν. Απ' αυτές τις ιστορίες, που δε θυμάσαι πώς και πότε άρχισαν, μα δε θ...
Είναι εκείνη που μ’αγαπά, παρ’όλα τα ελαττώματά μου..

Είναι εκείνη που μ’αγαπά, παρ’όλα τα ελαττώματά μου..

Γράφει η Δήμητρα Γιαννοπούλου "Το κορίτσι μου". Έτσι με λέει κι έτσι τη λέω κι εγώ. Είναι εκείνη, που δε διστάζω να της τηλεφωνήσω στις 4 τα χαράματα, γιατί απλά δε με παίρνει ο ύπνος και θέλω παρέα. Εκείνη, που αν δε δει μήνυμά μου μόλις ξυπνήσει, είναι ι...
Ο κόσμος να καίγεται κι εμείς να ερωτευόμαστε..

Ο κόσμος να καίγεται κι εμείς να ερωτευόμαστε..

Γράφει η Άντζελα Καμπέρου Όταν η πόλη καίγεται υπάρχει ένα μέρος που πάμε, με μια παγωμένη μπύρα και ένα πακέτο τσιγάρα, εκεί βλέπεις, ξεχνάμε τον κόσμο και φτιάχνουμε τον δικό μας. Μια έξοδος κινδύνου από τον θόρυβο της καθημερινότητας, μια ανάσα γεμάτη με...
Μια μέρα θα ξυπνήσω, και δεν θα θέλω να σου πω καλημέρα..

Μια μέρα θα ξυπνήσω, και δεν θα θέλω να σου πω καλημέρα..

Γράφει η Δήμητρα Γιαννοπούλου Μια μέρα θα ξυπνήσω και δε θα πιάσω κατευθείαν το κινητό, να δω αν με περιμένει μήνυμά σου. Θα ξυπνήσω και δε θα θέλω να σου πω καλημέρα· δε θα θέλω να μάθω πώς είσαι, πώς περνάς. Μια μέρα θα ξυπνήσω, θα μπω στο αμάξι, θα οδηγώ...