Loading posts...
Βρες τρόπο να κοιτάξεις τον ήλιο κατάματα..

Βρες τρόπο να κοιτάξεις τον ήλιο κατάματα..

Γράφει η Δωροθέα Σαμαρά Τρελός αέρας ξέσπασε, σαν μανιασμένος ταύρος. Εραστής οργισμένος, που με μένος το θυμό του ξεσπά πάνω στα σύννεφα. Κι εκείνα, τρομαγμένα από την τόση του την τρέλα, μακρυά του τρέχουν να σωθούν. Σχήματα αλλάζουν και του κρύβονται ...
Μια ευθεία η ζωή μου όλη, με προορισμό εσένα.

Μια ευθεία η ζωή μου όλη, με προορισμό εσένα.

Γράφει η Δωροθέα Σαμαρά Στέκομαι ακίνητη πάνω σε γκρίζα άσφαλτο. Ένα χάδι ζεστού ανέμου αγγίζει το πρόσωπό μου καο παιχνιδιάρικα διαπερνάει τα μαλλιά μου. Τον ανασαίνω αργά. Ήρεμες οι ανάσες μου, νωχελικά γεμίζουν τα πνευμόνια μου με ρυθμό σταθερό. Άλλωστε,...
Κάνε μου χώρο στην αγκαλιά σου..

Κάνε μου χώρο στην αγκαλιά σου..

Γράφει η Δωροθέα Σαμαρά Καθισμένη στα γόνατα, μπροστά στο τζάκι, χαζεύω με ένα παράπονο τη φωτιά που αργοσβήνει. Δυο χέρια παγωμένα απλώνονται να ζεσταθούν όσο προλαβαίνουν. Χέρια δικά μου μοιάζουν. Λίγο αλλαγμένα από το χρόνο που περνά, λίγο πιο κρύα - ίσω...
Δεν είμαι εγώ αυτή που άφησες κι αυτή που αναζητάς.

Δεν είμαι εγώ αυτή που άφησες κι αυτή που αναζητάς.

Γράφει η Δωροθέα Σαμαρά Κοίτα με πώς είμαι. Κοίτα με για μια μόνο φορά. Μα, μη μ' αγγίζεις. Δεν είμαι εγώ αυτή που άφησες πίσω σου να υπάρχει. Τα νύχια μου φαγωμένα, τα γόνατα γεμίσανε πληγές, σαν σέρνομαι ψυχή αδύναμη στο χώμα. Πληγές που καίνε και στης ψυ...
Λίγο από το φως σου ζήτησα, για να φωτίσω τις γωνίες της ψυχής μου.

Λίγο από το φως σου ζήτησα, για να φωτίσω τις γωνίες της ψυχής μου.

Γράφει η Δωροθέα Σαμαρά Ίχνη πάνω στο χιόνι. Ένα μονοπάτι χαράζεται, πορεία ορίζει για τα βήματά μου. Ξέρεις πώς βαδίζει ο τυφλός; Με τα μάτια της ψυχής! Βάζω το κάθε μου βήμα πάνω σε κάθε βήμα δικό σου κι ακολουθώ. Τίποτα δεν σκέφτομαι, τίποτα δεν νιώθω...
Να προσέχεις, ψυχή μου. Σ’αγαπώ!

Να προσέχεις, ψυχή μου. Σ’αγαπώ!

Γράφει η Δωροθέα Σαμαρά Μόνο μια τσάντα, τίποτε άλλο δεν κρατώ. Μόνο μια τσάντα κι ένα τσουβάλι μνήμες μέσα στις αποθήκες του μυαλού. Δύο σιωπές στέκονται αντίκρυ η μια από την άλλη-η δική μου κι η δική σου- τη στιγμή που τα λόγια μέσα μας θρηνούν. Πονάνε τ...
Μου χρωστάς ακόμη εκείνον το χορό.

Μου χρωστάς ακόμη εκείνον το χορό.

Γράφει η Δωροθέα Σαμαρά Ένα φως αχνοφέγγει στο τελευταίο παραθύρι, εκεί ψηλά, στη σοφίτα του μυαλού. Εκεί που αγαπάει η ψυχή να κλειδώνεται τα βράδια και να χάνεται. Ανάβει ένα μικρό κερί δίπλα στο περβάζι κι αφήνει όλα της τα ιμάτια να πέφτουνε στο πάτωμα....
Άπλωσε το χέρι σου, μη διστάζεις.. η αγκαλιά έχει μνήμη!

Άπλωσε το χέρι σου, μη διστάζεις.. η αγκαλιά έχει μνήμη!

Γράφει η Δωροθέα Σαμαρά Οι πέτρες μιλούν. Και έχουν τον πιο σκληρό, εκκωφαντικό ήχο. Κλείσε τα μάτια σου. Βάλε το αφτί σου πάνω στην καρδιά μου κι αφουγκράσου. Οι πέτρες μιλούν! Είναι στιγμές που ο ήχος τους μοιάζει με ύμνο που ταξιδεύει μέσα στις στοές....
Δεν έμεινε τίποτα να λεηλατήσεις από έναν άνθρωπο που όσα είχε να δώσει, τα έδωσε.

Δεν έμεινε τίποτα να λεηλατήσεις από έναν άνθρωπο που όσα είχε να δώσει, τα έδωσε.

Γράφει η Δωροθέα Σαμαρά Δευτερόλεπτα πιο μακριά από την καρδιά μου, ένας χτύπος ξένος ακούγεται. Εκατοστά πιο μακριά από το μυαλό μου κι η σκέψη ξεσκεπάζει πτώματα. Θαμμένες εικόνες και λόγια πεθαμένα. Ο μαρμαρωμένος βασιλιάς του κάστρου μου ξυπνά, να υπ...
Πόσα σ’αγαπώ κλείνονται μέσα σε ένα “να προσέχεις αγάπη μου”;

Πόσα σ’αγαπώ κλείνονται μέσα σε ένα “να προσέχεις αγάπη μου”;

Γράφει η Δωροθέα Σαμαρά Φανάρι κόκκινο και περιμένω. Περιμένω παρέα με τη ζεστασιά του αυτοκινήτου, που με σκεπάζει αυτό το κρύο χάραμα. Ένα ζευγάρι με προσπερνάει πάνω σε μία μηχανή και σταματάει μπροστά μου. Η σκέψη μου σκαλώνει πάνω στην όμορφη, νεανική ...