Loading posts...
Ποτέ δεν ξέρεις, τι σταυρό κουβαλάει ο άλλος και με τι παλεύει.

Ποτέ δεν ξέρεις, τι σταυρό κουβαλάει ο άλλος και με τι παλεύει.

Γράφει η Ηρώ Αναστασίου  Οι περισσότεροι ξεσπούν τα νεύρα τους σε ανθρώπους που τους αγαπούν κι όχι εκεί που πρέπει.Αυτό τους καθιστά και πιο πολύ δυστυχισμένους, αλλά κι αχάριστους.Αλλά όπως είπα και παλιότερα ''η σφαγή πάντα έρχεται από εντός και ποτέ απ' έ...
Αν δεν μπορείς να είσαι χαμόγελο και χάδι, μην είσαι τίποτα!

Αν δεν μπορείς να είσαι χαμόγελο και χάδι, μην είσαι τίποτα!

Γράφει η Ηρώ Αναστασίου. Η ελπίδα, για τους ανθρώπους είναι η ανάσα, είναι το κερί που δεν λέει να σβήσει. Να ελπίζεις πάντα ότι μέσα στον όχλο της ζωής κάπου θα έχεις μια θέση, σε κάποια καρδιά θα δίνεις το στίγμα σου και σε κάποια ψυχή την πνοή σου. Ίσως κ...
Η αγάπη πρώτα απ’τα έσωθεν χάνεται.

Η αγάπη πρώτα απ’τα έσωθεν χάνεται.

Γράφει η Ηρώ Αναστασίου. Είναι αυτή η αβεβαιότητα που έχεις με σφιγμένη την ψυχή. Εκείνη που σπάνια πέφτει έξω. Κι όσο πιο ευαίσθητος τόσο χειρότερα. Έδωσες τα καλύτερα κομμάτια της ψυχής σου και στα πέταξαν στην μούρη. Αλλά εσύ δέθηκες με αυτά τα κομμάτια. ...
Έτσι, για την αλητεία, εγώ θα σε αφήσω να ζήσεις στην τελειότητά σου!

Έτσι, για την αλητεία, εγώ θα σε αφήσω να ζήσεις στην τελειότητά σου!

Γράφει η Ηρώ Αναστασίου  Δεν είμαι τέλεια, λυπάμαι. Κι ούτε θέλω πίστεψέ με. Όταν εγώ σας ένοιωθα και σας βοηθούσα, κάποιος άλλος γκρίνιαζε, γιατί του χαλούσατε την ηρεμία. Τώρα έγινε ο καλός κι εγώ η σκάρτη. Αλλά πώς να στο πω για να καταλάβεις, δεν με νοιάζ...
Πού πετάχτηκε τόση αγάπη;

Πού πετάχτηκε τόση αγάπη;

Γράφει η Ηρώ Αναστασίου. Αγάπη είναι να σε διώχνουν κι εσύ παρ’όλα αυτά να μένεις. Να αντέχεις τα σκοτάδια του. Άντεξες όμως να μ’αφήσεις. Σου είχα πει μην μ’αφήσεις και μού’χες πει ποτέ. Κι όταν σου πέρασε ο ενθουσιασμός, πάει κι η αγάπη. Πού πήγε η τόση αγ...
Η ζωή, δεν παραχωρείται, διεκδικείται!

Η ζωή, δεν παραχωρείται, διεκδικείται!

Γράφει η Ηρώ Αναστασίου. Ο άνθρωπος ζει την ζωή δικαιολογούμενος για το παρελθόν, παραπονούμενος για το παρόν και φοβούμενος για το μέλλον. Φοβούμενος μια ζωή δηλαδή. Θέλει τσαμπουκά η ζωή ρε, θέλει κότσια και γερά νεύρα. Αλλά θέλει και στόχους. Γιατί ο στόχ...
Με απογοήτευσες τόσο που ό,τι και να κάνεις δεν γοητεύομαι ξανά.

Με απογοήτευσες τόσο που ό,τι και να κάνεις δεν γοητεύομαι ξανά.

Γράφει η Ηρώ Αναστασίου  Δεν είναι έρωτας αυτός, δεν είναι η αγάπη έτσι.Μου μαγάρισες την αγάπη μου, μου την γέμισες καυσαέριο.Κι αντί να μοσχομυρίζει, βρωμάει και ζέχνει. Εσύ κι όλοι οι εσείς του λεξικού, που δεν βρίσκω ένα επίθετο να σας περιγράψω.Εσείς όλο...
Λείπεις· από το πλάι μου κι από το τώρα μου

Λείπεις· από το πλάι μου κι από το τώρα μου

Γράφει η Ηρώ Αναστασίου. “Δεν αγαπάμε για να μας αγαπήσουν, αγαπάμε γιατί έτσι νιώθουμε”, λέει ο αγαπημένος Μπουσκάλια. Κι εγώ, σ’αγαπώ γιατί έτσι νιώθω. Σε νιώθω τόσο δυνατά μέσα μου που ξεσκίζονται τα σωθικά μου. Μην μου πεις να σ ’απαρνηθώ, γιατί δεν μπορ...
Φοβήθηκες ν’αγγίξεις την αγάπη.

Φοβήθηκες ν’αγγίξεις την αγάπη.

Γράφει η Ηρώ Αναστασίου. Όλα ένα ψέμα, όλα ένα λάθος, όλα ένα τέρμα. Στης ψυχής μου το κατώγειο κάθισα και με πιάνει το παράπονο. Είναι δύσκολο να είσαι άνθρωπος ευαίσθητος. Η ευαισθησία έχει στην πλάτη της κρεμασμένο ένα συνεχόμενο παράπονο. Ένα παράπονο γι...
Τώρα πολεμάω μόνο για την ψυχή μου.

Τώρα πολεμάω μόνο για την ψυχή μου.

Γράφει η Ηρώ Αναστασίου. Κάποιες μέρες είναι οι δικές μου μέρες. Αυτές που αγκαλιάζω την ψυχή μου για όσα μου χάρισε η ζωή. Οι δικές μου μέρες είναι αυτές που κοιτάζω στον καθρέφτη και συμφιλιώνομαι με το είδωλό μου. Αυτό που χρόνια πάλευα να αγαπήσω. Αυτό πο...